تاثیر تنش خشکی و روش کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود (Cicer arietinum L.)

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و روش کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اصلی، قطع آبیاری بر اساس مراحل رشدی نخود (دو هفته پس از سبزشدنI1=، گلدهی I2=و آبیاری نرمالI3=) و فاکتور فرعی شامل ترکیبی از دو رقم نخود (آرمان و آزاد) و روش کاشت (کرتی، درون جوی و روی پشته) بود. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان غلاف در بوته، دانه در بوته، درصد غلاف دودانه ای، وزن100دانه، عملکرد دانه، و عملکرد بیولوژیک به ترتیب در تیمار I3 و I1 به دست آمد و در مورد درصد غلاف پوک، روند برعکس بود. از نظر روش کاشت، بیشترین میزان غلاف در بوته، دانه در بوته، درصد غلاف دودانه ای، وزن100دانه و عملکرد دانه، در روش کاشت روی پشته به دست آمد. به طور کلی رقم آزاد به طور معنی داری از عملکرد دانه بیشتری نسبت به رقم آرمان (164 در مقابل117 گرم در مترمربع) برخوردار بود و رقم مناسب برای این منطقه می باشد. هرچند تحت شرایط تنش خشکی، عملکرد دانه در هر دو رقم نخود کاهش یافت، ولی تغییر در روش کاشت از کرتی به کشت روی پشته در تیمارهای قطع زودهنگام آبیاری(I1) و یا در مرحله گلدهی(I2)، به عنوان یک روش زراعی می تواند باعث کاهش خسارت ایجادشده به ترتیب تا میزان 26 و 32 درصد شود.