مقایسه برخی ویژگی های فیزیومورفولوژیکی هشت رقم رز شاخه بریده

در این پژوهش، ویژگی های پس از برداشت هشت رقم رز شاخه بریده (‘والنتاین’، ‘کینگ پراید’، ‘پریمادونا’، ‘بلک باکارا’، ‘ویکتوری’، ‘پاپاگایو’، ‘رویال باکارا’ و ‘یلوآیلند’) در پاییز 1387 در اتاقی با دمای 20 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 50 درصد و شدت نور 10 میکرومول بر مترمربع در ثانیه مطالعه شد. نتایج حاکی از تفاوت بسیار معنادار در همه ویژگی های فیزیومورفولوژیکی اندازه گیری شده بین ارقام مورد مطالعه بود. ‘کینگ پراید’ با 7 /17 روز بیشترین و ‘پاپاگایو’ با 4/ 9 روز کمترین عمر گل را نشان داد. بعد از ‘کینگ پراید’ ارقام ‘رویال باکارا’، ‘یلوآیلند’ و ‘بلک باکارا’ عمر بالایی داشتند. ‘یلوآیلند’ و ‘کینگ پراید’ بیشترین و ‘پاپاگایو’ کمترین قطر دمگل را داشتند. سریع ترین کاهش وزن تر در ‘پاپاگایو’ و کمترین کاهش در ‘کینگ پراید’ و ‘یلوآیلند’ اتفاق افتاد. همچنین، ‘کینگ پراید’ بیشترین جذب آب و ‘پاپاگایو’ بیشترین تعرق را نشان دادند. در ‘ویکتوری’ کمترین جذب آب و تعرق مشاهده شد اما بیشتر گل های آن به طور کامل باز نشد. همچنین، ‘کینگ پراید’ و ‘پاپاگایو’ به ترتیب دارای بیشترین و کمترین تراکم روزنه بودند. به طور کلی، ارقامی که دارای قطر گل، قطر دمگل، وزن تر نسبی، مقدار جذب آب و تراکم روزنه ای بالاتری بودند، عمر گل جایی بیشتری داشتند. در نهایت، ارقام ‘کینگ پراید’، ‘رویال باکارا’ و ‘یلوآیلند’ بهترین ارقام از نظر عمر گل جایی و ویژگی های پس از برداشت معرفی شد.