بررسی میزان بقا تجمعی لوسمی اطفال و عوامل موثر بر آن: مدل مخاطرات تناسبی کاکس

لوسمی در بین کودکان شایع ترین سرطان می باشد و می تواند به عنوان یک مشکل بهداشتی در کودکان مطرح باشد. هدف این مطالعه آنالیز بقای بیماران مبتلا به لوسمی و تعیین عوامل موثر بر آن در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیر کبیر شهر اراک بین سال های 1385 تا 1390 بود.
در این مطالعه تحلیل بقا، 72 بیمار مبتلا به لوسمی وارد مطالعه شد و سپس متغیرهای مورد نیاز برای مطالعه جمع آوری گردید و وضعیت بقای این بیماران پیگیری گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های کاپلان مایر، لگاریتم رتبه ای و مدل مخاطرات تناسبی کاکس با استفاده از نرم افزار Stata تجزیه و تحلیل شد.
میانگین زمان پیگیری افراد 54/14 ماه (یک ماه تا 53 ماه) بود. که بر اساس این مدت زمان پیگیری میزان مرگ و میر ناشی از لوسمی در بین اطفال 1/11 مورد (95 درصد حدود اطمینان 08/20-16/6) در 1000 شخص ماه بدست آمد. میزان بقا 1، 2، 3 و 4 ساله لوسمی به ترتیب برابر با 87/0، 79/0، 70/0 و 70/0 درصد به دست آمد. در مدل مخاطرات تناسبی کاکس تنها سن اثر معنی داری روی بقا نشان داد.
میزان بقا 4 ساله لوسمی 70/0 درصد به دست آمد و متغیر سن به عنوان یکی از مهمترین پیشگو کننده های میزان بقا در بیماران مبتلا به لوسمی شناخته شد.