بررسی میزان شیوع اختلالات عضلانی_اسکلتی و رابطه آن با شاخص توانمندی کاری در فیزیوتراپیست های شاغل در شهر اهواز: 1393

توانمندی کاری به عنوان شاخصی در برنامه های ارتقای سلامتی و جلوگیری از بیماری ها توسط مدیران، کارفرمایان، بیمه ها و غیره استفاده می شود. فیزیوتراپیست ها به دلیل تماس مستقیم با بیماران متعدد، فعالیت و وضعیت های جسمانی ثابت و تکراری حین کار، مستعد درگیری با مشکلات ناشی از کار و بروز اختلالات عضلانی-اسکلتی می باشند. این پژوهش با هدف کلی تعیین میزان شیوع اختلالات عضلانی-اسکلتی و رابطه آن با شاخص توانمندی کاری در فیزیوتراپیست ها انجام گرفته است.
این پژوهش از نوع توصیفی_تحلیلی بود و داده ها به صورت مقطعی گردآوری شد. جامعه پژوهش، فیزیوتراپیست های شهر اهواز بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه نوردیک جهت تعیین میزان شیوع اختلالات عضلانی-اسکلتی و پرسش نامه شاخص توانمندی کاری برای تعیین نمره توانمندی کاری بود. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های همبستگی اسپیرمن، مربع کای و دقیق فیشر انجام گرفت.
پاسخگویان(48 درصد) از نظر شاخص توانمندی کاری در گروه متوسط بودند. نواحی کمر و گردن بیشترین میزان شیوع آسیب را داشتند. ارتباط معناداری میان شاخص توانمندی کاری و اختلالات در نواحی کمر (019/ 0=P) و گردن (017/ 0=P) و نیز جنسیت (005/ 0=P) و نوع محل کار (027/ 0=P) مشاهده شد، اما اختلالات عضلانی-اسکلتی با ویژگی های دموگرافیک ارتباط معناداری نداشت (05/ 0

نتیجه گیری

یافته ها حاکی از شیوع بالای مشکلات عضلانی-اسکلتی در فیزیوتراپیست ها بود. تصمیم گیری های مدیریتی و درمانی در جهت کاهش و برطرف سازی مشکلات عضلانی-اسکلتی، افزایش کیفیت خدمات و در نهایت بهبود توانمندی کاری فیزیوتراپیست ها می تواند زمینه ساز بهبود بهره وری کار آن ها باشد.