بررسی تاثیر کم آبی و خشک سالی بر مهاجرت مطالعه موردی: شهرستان زابل

منطقه سیستان (زابل) از جمله مناطقی است که به علت دارا بودن آب و هوای گرم و خشک، همواره پدیده های طبیعی سیل و خشک سالی به وفور در آن دیده شده است و ساکنان آن از این بابت خسارات بسیار زیادی را متحمل شده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین وقوع خشک سالی و کم آبی و پدیده مهاجرت ساکنان این ناحیه طی سال های 1376 تا 1391 و عوامل تاثیرگذار بر مهاجرت آن ها، با استفاده از تحقیقات میدانی و گزارشات مکتوب و مصاحبه با مسوولان سازمان های مربوطه می باشد. طبق آمار اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران، جمعیت سیستان از سال 1385 تا 1390، روند کاهشی را نشان می دهدکه یکی از دلایل آن، مهاجرت است. عامل اصلی مهاجرت ساکنان سیستان، کاهش نزولات جوی و خشک شدن چاه های موجود در منطقه می باشد. خشک شدن دریاچه هامون نیز طی چند سال اخیر در روند افزایش مهاجرت نقش به سزایی داشته است. جهت حل این بحران در تحقیق پیش رو، پیشنهاداتی ارائه شده است که از آن جمله می توان به تسهیل فرآیند سازگاری با خشک سالی از طریق آموزش به ساکنان منطقه، همچنین پی گیری حقابه سیستان و دریاچه هامون و هدایت مهاجران به سمت استفاده از ظرفیت های شغلی دیگر اشاره کرد.