بررسی رابطه بلندمدت بین درآمد سرانه و شاخص های کیفیت زیست محیطی با تاکید بر آلودگی سرانه آب

هدف اصلی این مطالعه، بررسی رابطه بلندمدت بین متغیر درآمد سرانه و شاخص های کیفیت زیست محیطی در ایران طی سال های 1359:1-1390:4 می باشد. بدین منظور از متغیرهای میزان انتشار سرانه گاز دی اکسید کربن و آلودگی سرانه آب به عنوان متغیرهای جای گزین برای در نظرگرفتن کیفیت هوا و آب در ایران استفاده شده و مدل تحقیق با بهره گیری از روش هم انباشتگی جوهانسن- جوسیلیوس تخمین زده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل بر این موضوع دلالت دارد که منحنی زیست محیطی کوزنتس برای هر دو شاخص میزان انتشار گاز دی اکسید کربن و آلودگی آب تایید گردیده است و رابطه بلندمدت بین متغیرهای تراکم جمعیت، نرخ رشد جمعیت شهرنشینی با شاخص های کیفیت زیست محیطی برقرار می باشد. علاوه بر این یافته های این مطالعه نشان می دهد که متغیرهای تراکم جمعیت و نرخ رشد جمعیت شهرنشینی، تاثیر منفی و معنی دار بر شاخص های کیفیت زیست محیطی در ایران داشته اند. از این رو مهم ترین توصیه سیاستی این مطالعه آن است که سیاست گذاران اقتصادی به منظور رسیدن به نقطه بازگشت و قرار گرفتن در قسمت نزولی الگوی EKC، بایستی به ارتقای سطح تولید و درآمد سرانه مبادرت ورزند و از طریق به کارگیری تکنولوژی های مناسب، منابع انتشار آلاینده های محیط زیست را کنترل نمایند.