ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در بین ایزوله های اشرشیا کلی مدفوعی جدا شده از منابع حیوانی و انسانی استان البرز

اشرشیا کلی یکی از مهم ترین عوامل بیماری زای قابل انتقال از غذا در سراسر جهان محسوب می شود. مقاومت آنتی بیوتیکی، یک مساله ی رو به افزایش در ایزوله های اشرشیا کلی بوده و مشکلات گسترده ای را جهت درمان آنتی بیوتیکی بیماری های ناشی از این گروه باکتری ها ایجاد کرده است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های اشرشیا کلی جدا شده از منابع حیوانی و انسانی استان البرز بود.

ایزوله های اشرشیا کلی از گاوداری ها، مرغداری ها، مراکز نگهداری گوسفندان و 2 مرکز آزمایشگاهی سطح شهر کرج در سال 1392، جداسازی شد و مورد مطالعه قرار گرفت. این ایزوله ها با استفاده از تست های باکتریولوژی و بیوشیمیایی تعیین هویت گردید. حساسیت و مقاومت ایزوله های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی بر اساس روش دیسک دیفیوژن آگار تعیین شد.

در مجموع 80 ایزوله ی اشرشیا کلی جداسازی شد و مورد مطالعه قرار گرفت. مقاومت کلی ایزوله ها به صورت 5/ 72 درصد به استرپتومایسین، 75/ 13 درصد به نئومایسین و 25/ 6 درصد به توبرامایسین و جنتامیسین بود و هیچکدام از ایزوله ها به آمیکاسین مقاومتی نشان ندادند. همچنین وجود الگوی متفاومتی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی به تفکیک ایزوله های مختلف اشرشیا کلی در این مطالعه مشهود بود؛ به طوری که میزان مقاومت به استرپتومایسین در 95 درصد ایزوله های جدا شده از انسان، 85 درصد در ایزوله های جدا شده از گاو، 65 درصد در ایزوله های جدا شده از مرغ و 45 درصد در ایزوله های جدا شده از گوسفند وجود داشت. این مساله در مورد نئومایسین هم صادق بود؛ چرا که میزان مقاومت ناهمگون در ایزوله های جدا شده از گاو، گوسفند و مرغ به ترتیب 5، 15 و 25 درصد بود، اما فقط 25 درصد از ایزوله های جدا شده از مرغ به توبرامایسین و جنتامیسین مقاوم بودند.

این مطالعه، تنوعی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی را در میان ایزوله های جمع آوری شده ی اشرشیا کلی از منابع مختلف نشان داد، در حالی که مقاومت آمینوگلیکوزیدی اشرشیا کلی در بین منابع مختلف جداسازی متغیر است. بررسی پیوسته الگوهای مقاومت و استفاده از عوامل آنتی بیوتیکی طبق منابع جداسازی توصیه می شود.