ارتباط سلامت معنوی و جهت گیری مذهبی با سازگاری عاطفی نوجوانان

سلامت معنوی از ابعاد مهم سلامت در انسان است که ارتباط هماهنگ و یکپارچه را بین نیروهای داخلی فراهم می کند. معنویت و باورهای شخصی فرد، وی را در مقابله با مشکلات کمک کرده و به زندگیش مفهوم می بخشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سلامت معنوی، جهت گیری مذهبی با سازگاری عاطفی در نوجوانان بستری در بیمارستان انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 260 نفر از نوجوانان بستری در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1392 انجام گردید. روش انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی خوشه ایبود. ابزار جمع آوری داده ها شامل سه پرسشنامه: 1- مقیاس جهت گیری مذهبی، 2-مقیاس سلامت معنوی و 3-مقیاس سازگاری عاطفی بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.20 و با کمک آزمون های همبستگی پیرسون، Independent T-test، ANOVA و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد بین جهت گیری مذهبی با سازگاری عاطفی نوجوانان بستری، ارتباط معنی داری وجود ندارد (05/0p). میانگین نمره سازگاری عاطفی پسران به طور معنی داری بالاتر از دختران بود)004/0>p)، اما بین سن، وضعیت تاهل، پایه تحصیلی، قومیت و شرکت در مراسم مذهبی با سازگاری عاطفی ارتباط معناداری مشاهده نگردید. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد دو متغیر نمره کل سلامت معنوی و جنسیت 1/17% تغییرات مربوط به سازگاری عاطفی نوجوانان را پیشگویی می کنند.
در نوجوانان بستری در بیمارستان، افزایش سلامت معنوی با افزایش سازگاری عاطفی همراه است. آگاهی از نیازهای معنوی و تشویق برای استفاده از حمایت ها و مداخلات معنوی توسط پزشکان و پرستاران به منظور اجرای مراقبت کل نگر در حین درمان ضرورت دارد.