بررسی تاثیر مداخلات ایمنی مبتنی بررفتار درکاهش اعمال ناایمن در یک شرکت خودروسازی

بر اساس مطالعات انجام شده، حدود 90درصد حوادث ناشی از کار در اثر رفتارهای ناایمن و خطای انسانی روی می دهند. لذا در سالهای اخیر، استفاده از تکنیک های ایمنی مبتنی بر رفتار با هدف کاهش حوادث، گسترش زیادی پیدا کرده است.
در این مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد، رفتارهای ناایمن کارگران یک شرکت خودروسازی با استفاده از مشاهده و روش نمونه گیری ایمنی مورد بررسی قرار گرفت. در فاز اول پس از تعریف انواع رفتارهای ناایمن، برای تعیین میزان و انواع آنها، 115کارگر انتخاب و تعداد9200 مشاهده انجام گردید. متغیرهای دموگرافیگ مرتبط با کارگران با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. در فاز دوم پس از مدت 3ماه از انجام مداخلات، شامل آموزش کارگران و سرپرستان، نصب علایم ایمنی و استفاده از تنبیه و تشویق، مشاهدات تکرار گردید.
یافته های مطالعه نشان داد که در فاز اول رفتارهای ناایمن کارگران 09/13 درصد و در فاز دوم به 04/ 9 درصد کاهش یافت. از میان این رفتارها، عدم استفاده از وسایل حفاظت فردی و وضعیت ارگونومیکی نامناسب بیشترین فراوانی را دارا بود. میان تعداد رفتارهای ناایمن و سابقه حادثه قبلی (P=0.001) و سطح تحصیلات (P=0.04) ارتباط معناداری مشاهده شد. اما میان تعداد رفتارهای ناایمن با متغیرهای سن، سابقه کار، تعداد افراد تحت تکفل ارتباط معناداری مشاهده نگردید.
نتایج مطالعه نشان می دهد توسعه گرایش ایمنی مبتنی بر رفتار، یکی از راهکارهای اصلی کاهش رفتارهای ناایمن و در نتیجه آن کاهش نرخ وقوع حوادث، در صنایع کشور می باشد.