بررسی اختلالات روانپزشکی محور یک در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا

سندرم فیبرومیالژی بیماری مزمن اسکلتی عضلانی با اتیولوژی نا شناخته ای است که با نشانه های اصلی درد منتشر در سراسر بدن و نقاط حساس متعدد شناخته می شود. با توجه به شیوع متفاوت در مطالعات، هدف از این مطالعه بررسی اختلالات روان پزشکی محور یک و مشخص کردن فراوانی اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی و سایکوزها در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا بوده است.
در مطالعه توصیفی حاضر61 بیمار 18 تا 67 ساله مبتلا به فیبرومیالژیا مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) و درمانگاه طوبی شهرستان ساری در مدت 6 ماه، با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و مصاحبه بالینی ساختار یافته SCIDبرای تشخیص اختلال های محور یک در DSM-IV-TR مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کروسکال واریس و من- ویتنی استفاده شد. از مجموع نمونه ها، 4/ 98 درصد زن و 6/ 1 درصد مرد بودند. فراوانی اختلالات خلقی در این بیماران 34/34 درصد و اختلالات اضطرابی 65/65 درصد بود که از این میان 3/ 30 درصد اختلال افسردگی اساسی، 03/ 3 درصد اختلال دیستایمیک، 21/21 درصد اضطراب فراگیر، 18/18 درصد اختلال وسواس،16 درصد فوبی ها و 8 درصد استرس بعد از تروما را نشان دادند و اختلالات سایکوتیک در بیماران فیبرو میالژیا وجود نداشت.
با توجه به این که مجموع فراوانی اختلالات اضطرابی و اختلالات خلقی در بیماران فیبرومیالژیا قابل توجه می باشد لذا لزوم پژوهش های بیش تری در این زمینه قابل اهمیت می باشد و از سوی دیگر با توجه به این که این اختلالات قابل درمان می باشند، پزشکان می بایست در تشخیص و درمان به موقع اختلالات روان پزشکی بیماران از آگاهی و حساسیت کافی برخوردار باشند.