بررسی تاثیر برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی

عقب ماندگی ذهنی یکی از رایج ترین معلولیت های ذهنی است که حدود 3 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد. هدف از این تحقیق تعیین تاثیر برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی بود.
در یک مطالعه مورد- شاهدی 30 دانش آموز پسر کم توان ذهنی را در دو گروه (کنترل، 15 کم توان ذهنی با میانگین سنی 11/3 ± 23/11 سال، قد 51/7 ± 148 سانتی متر، وزن 13/5 ± 26/35 کیلوگرم) و (تجربی، 15 کم توان ذهنی با میانگین سنی 25/2 ± 53/11 سال، قد 02/7 ±150 سانتی متر، وزن 08/7 ± 12/42 کیلوگرم)، 8 هفته و هفته ای سه بار تمرین ثبات مرکزی توسط گروه تجربی انجام داده شد. در پیش آزمون و پس آزمون تست شارپ اند رومبرگ برای اندازه گیری تعادل ایستا و تست برخاستن و راه رفتن برای اندازه گیری تعادل پویای دو گروه موردبررسی قرار گرفت. از آزمون t مستقل برای تجزیه وتحلیل داده ها (05/0 p≤) استفاده شد.
نتایج نشان داد تفاوت های معنی داری در میانگین تعادل ایستا (چشم باز (000/ 0 (p≤، چشم بسته (000/0 p≤)) و همچنین تعادل پویا (000/0 p ≤) در بین دو گروه وجود دارد.
برنامه تمرینی ثبات مرکزی، تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی را بهبود می بخشد و می تواند همراه با دیگر برنامه های تمرینی برای بهبود تعادل دانش آموزان کم توان استفاده شود.