شیوع و بروز چاقی و اضافه وزن در بزرگسالان طی سال های 1382 تا 1388 در استان بوشهر- مطالعه قلب سالم خلیج فارس

اضافه وزن و چاقی یکی از معمول ترین عوامل خطر ابتلا به بیشتر بیماری های غیرواگیر می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت شیوع و بروز چاقی و اضافه وزن در افراد بزرگسال طی دو فاز مطالعه آینده نگر قلب سالم خلیج فارس در استان بوشهر انجام شده است.
در فاز اول مطالعه که از سال 1382 شروع شد، 3735 نفر از افراد بالای 25 سال سن از سه شهرستان بوشهر، دیلم و گناوه حضور داشتند. در فاز دوم مطالعه در سال 1388، تعداد 1856 نفر (7/49 درصد) از شرکت کنندگان مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. اطلاعات جممعیت شناختی و وضعیت اضافه وزن و چاقی افراد به روش مصاحبه حضوری جمع آوری شد. شیوع خام و تطبیق یافته اضافه وزن و چاقی برای متغیرهای سن و جنس، برای کل جمعیت و به تفکیک گروه های سنی و جنسی، با روش استانداردسازی مستقیم محاسبه گردید.
شیوع خام چاقی در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (8/ 27-25 درصد) 5/ 26 درصد و (6/ 32-4/ 28 درصد) 5/ 30 درصد بود. شیوع اضافه وزن در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (3/ 41-2/ 38 درصد) 8/ 39 و (7/ 45-1/ 41 درصد) 4/ 43 درصد بود. شیوع استاندارد شده چاقی برای سن و جنس در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (6/ 28-8/ 25 درصد) 2/ 27 درصد و (8/ 31-4/ 27 درصد) 6/ 29 درصد و شیوع استاندارد شده اضافه وزن در فاز اول و دوم مطالعه به ترتیب (6/ 41-4/ 38 درصد) 40 درصد و (3/ 45-3/ 40 درصد) 8/ 42 درصد محاسبه گردید. میزان بروز 6 ساله چاقی و اضافه وزن به ترتیب (19/ 13-73/ 9 درصد) 38/ 11 درصد و (79/ 32-17/ 25 درصد) 87/ 28 درصد بود. میزان بروز چاقی و اضافه وزن در مردان (46/ 11-13/ 7 درصد) 12/ 9 درصد و (13/ 35-86/ 24 درصد)81/ 29 درصد و در زنان (92/ 16-35/ 11 درصد)96/ 13 درصد و (47/ 35-43/ 23 درصد) 18/29 درصد بود.
شیوع و بروز اضافه وزن و چاقی در استان بوشهر به مقدار قابل توجهی بالاتر از میانگین کشوری و جهانی می باشد. پیشنهاد می گردد که پژوهش های بیشتری درباره علل زمینه ای و راه های کنترل این روند و همچنین پیشگیری از بیماری های مرتبط با آن به عمل آید.