بررسی و تحلیل ارتباط مصرف گیاهان دارویی با اقلیم های مختلف در ایران

بررسی روابط متقابل انسان با طبیعت ازجنبه مصرف گیاهان دارویی، که ازدیدگاه پزشکی پاسخ به شدت مشکلات محیطی و ازدیدگاه منابع طبیعی ضرورت حفاظت و نظارت در بهره برداری رویشگاه های طبیعی را تبیین می کند، نیازمند دستیابی به اطلاعات و بینش عینی ازوضعیت جوامع ساکن در نواحی اقلیمی مختلف ایران است که با استفاده ازتحقیقات اجتماعی بدست می آید.
مواد و به این منظور تحقیق حاضر به روش پرسشنامه ای انجام گرفت. به منظورکسب اطلاعات و چگونگی ازمصرف گیاهان دارویی پرسشنامه ها کلیه اعضای خانواده دانشجویان مقیم دانشگاه صنعتی اصفهان رامورد سئوال قرار داد. اندازه جامعه آماری 682 نفر تعیین و درمجموع 1047 پرسشنامه تکمیل و مقایسه نظرات گروه های آماری، بوسیله آزمون تجزیه واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام شد.
نتایج نشان داد نسبت مصرف کنندگان گیاهان دارویی درمناطق سردسیر بیشترین و درمناطق معتدل کمترین مقدار بود (به ترتیب 6/ 75 و 5/ 66 درصد). همچنین ساکنان مناطق سردسیر به طور عمده گیاهان دارویی رابه شکل دم کرده و درمناطق گرمسیر به صورت عرقیجات استفاده می کنند. از مقایسه منابع تهیه گیاهان دارویی نیز مشخص گردید که در مناطق سردسیر طبیعت و در مناطق گرمسیر عطاری ها مهم ترین منابع تامین گیاهان دارویی برای ساکنین این مناطق هستند.
بدین ترتیب به نظر می رسد شرایط اقلیمی سرد مشکلات بیشتری را برای ساکنین این مناطق درپی دارد. میزان وابستگی زیاد به طبیعت و برداشت بیش ازحد از رویشگاه های گیاهان دارویی در اقالیم سرد، تهدیدی جدی برای تخریب رویشگاه ها به عنوان مهم ترین منبع تهیه گیاهان دارویی به شمار می رود و توجه به بهره برداری صحیح بر مبنای روش های علمی، زراعی کردن گیاهان دارویی به منظور حفظ ذخایر ژنتیکی و بهره برداری پایدار امری اجتناب ناپذیر است.