شیوع علل باکتریال ایجادکننده اوتیت مدیای مزمن همراه با افیوژن و مقاومت دارویی آنها در شهر بیرجند

اوتیت مدیای مزمن همراه با افیوژن، یکی از بیماری های شایع سنین کودکی است. پژوهش حاضر به منظور تعیین شیوع علل باکتریال ایجادکننده اوتیت مدیای مزمن همراه با افیوژن و مقاومت دارویی آنها در بیماران با پرده گوش سالم انجام گرفت.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 100 بیمار با تشخیص اوتیت مدیای مزمن همراه با افیوژن که از مهرماه 1390 تا شهریور 1392 مورد عمل جراحی مرینگوتومی قرار گرفته بودند، به روش سرشماری انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. مایع گوش میانی جمع آوری شده از بیماران، در محیط کشت تیوگلیکلات کشت داده شد و باکتری های رشدیافته، تعیین هویت گردید و حساسیت دارویی آنها، به روش استاندارد دیسک دیفیوژن، مورد ارزیابی قرار گرفت.
از 87 نمونه با نتیجه کشت مثبت، شایع ترین باکتری های جداشده عبارت بودند از: استافیلوکوک کواگولاز منفی (39%) و استرپتوکوک های آلفا، بتا و غیرهمولیتیک (24%). ارتباط معنی داری بین نوع باکتری جداشده از ترشحات گوش با اوتیت مدیای حاد (003/0P=)، گوش مبتلا (049/0P=) و وجود آلرژی (029/0P=) دیده شد. از میان آنتی بیوتیک های مورد بررسی، بیشترین حساسیت به لووفلوکساسین (7/94%(، کلیندامایسین (9/84%) و سیپروفلوکساسین (3/83%) و بیشترین مقاومت نسبت به اکساسیلین (1/77%)، کوتریموکسازول (4/59%) و سفکسیم (3/58%) مشاهده گردید.
با توجه به نتایج این مطالعه، در شرایطی که انجام کشت ترشحات گوش میانی امکان پذیر نباشد، استفاده از آنتی بیوتیک های کلیندامایسین و یا سیپروفلوکساسین برای درمان این بیماران می تواند مفید باشد.