تاثیر جیره های حاوی سطوح مختلف خارمریم (Silybum marianum) و دانه هایی با سرعت تجزیه متفاوت بر قارچ های شکمبه گاومیش خوزستان

شناخت پتانسیل های دامی و گیاهی هر منطقه راهی برای جبران کمبود منابع علوفه ای و استفاده بهینه از منابع خوراکی آن کشور می باشد، خارمریم از جمله گیاهان دارویی است که برای دام های بومی خوزستان مصرف علوفه ای نیز دارد.

تحقیق حاضر با هدف مطالعه تاثیر جیره های حاوی مقادیر مختلف خارمریم بر فعالیت قارچ ها و کل میکروارگانیسم های شکمبه گاومیش خوزستان در جیره های حاوی دانه با سرعت تجزیه شکمبه ای متفاوت انجام شد.

اثر جیره های حاوی سطوح مختلف خارمریم (DMرg/kg 0، 100 و 200) بر کل میکروارگانیسم ها و قارچ های شکمبه ی گاومیش با استفاده از روش های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت.

پتانسیل و نرخ تولید گاز جیره های آزمایشی توسط کل میکروارگانیسم ها تفاوت معنی داری نداشت. پتانسیل و نرخ تولید گاز جیره های آزمایشی توسط قارچ های شکمبه گاومیش تفاوت معنی دار داشت و در جیره های حاوی خارمریم افزایش یافتند (05/0>p). در جیره بر پایه جو افزودن خارمریم باعث افزایش عددی قابلیت هضم ماده خشک و NDF گردید در حالی که در جیره بر پایه ذرت، باعث کاهش ناچیز هضم ماده خشک و NDF شد. در محیط کشت اختصاصی قارچ ها، قابلیت هضم NDF، در هر دو جیره پایه در زمان 9 روز و کل دوره تحت تاثیر جیره های حاوی خارمریم قرار گرفت و با افزایش سطح خارمریم، هضم NDF کاهش یافت (05/0>p). صرف نظر از نوع جیره پایه، قابلیت هضم NDF (05/0<p) و ماده خشک (05/0>p) در هر دو جیره پایه در زمان 6 روز، با ازدیاد مقدار خارمریم افزایش داشت.
نتیجه گیری نهایی: در کل استفاده از خارمریم اثر منفی بر میکروارگانیسم ها و هضم مواد مغذی توسط آنها نداشت، بنابراین نتایج نشان می دهد که می توان از خارمریم تا 20% جیره گاومیش بدون اثرات منفی بر هضم و تخمیر توسط کل میکروارگانیسم ها و قارچ ها استفاده کرد.