اثر سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی (Artemisia sieberi) بر خصوصیات مورفولوژی روده، جمعیت میکروبی و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی

اسانس ها به عنوان محرک های رشد نقش مهمی در بهبود فلور میکروبی و خصوصیات مورفولوژیکی روده و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی دارند.
هدف از تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی بر مورفولوژی روده، جمعیت میکروبی سکوم و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی بود.
از 200 قطعه جوجه یک روزه سویه راس (308) در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه)، سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی (mg/kg 100، 200 و 300 + جیره پایه) و mg/kg 600 آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول + جیره پایه بودند. در 42 روزگی، خصوصیات مورفولوژی و جمعیت میکروبی روده و سیستم ایمنی از طریق اندازه گیری وزن بورس و طحال و اندازه گیری پادتن تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفت.
تیمار اسانس درمنه دشتی در سطح mg/kg 300 و تیمار آنتی بیوتیک بیشترین جمعیت لاکتوباسیل و کمترین جمعیت اشرشیاکلی را در بین تیمارهای آزمایشی داشتند (0001/0>p). تیمارهای اسانس درمنه دشتی و آنتی بیوتیک بیشترین ارتفاع پرز را در بخش دئودنوم نسبت به تیمار شاهد داشتند (01/0>p). ضخامت لایه اپیتلیوم و تعداد سلول های گابلت در تیمارهای اسانس درمنه دشتی و آنتی بیوتیک در تمامی بخش های روده کوچک کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>p). از نظر عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. تیمار اسانس درمنه دشتی در سطح mg/kg 300 دارای بیشترین مقدار تیتر نیوکاسل بود (01/0< p).
نتیجه گیری نهایی: افزودن اسانس درمنه دشتی در سطح mg/kg 300 به جیره غذایی جوجه های گوشتی می تواند در تثبیت میکروفلورای مفید (لاکتوباسیل) و کاهش باکتری های مضر (اشرشیاکلی) سکوم موثر باشد.