وضعیت ارائه مراقبتهای مذهبی به بیماران بستری

ایمان و اعتقاد مذهبی یکی از سرمایه های زندگی بشر و دارای ارزشی بیشتر از هر متغیری است. سلامتی جسم و جان و هم چنین طول عمر، مدیون ایمانی است که در دل افراد قرار گرفته است. فرد مسلمان، انجام فرائض دینی و عبادت را بعنوان بهترین و مهمترین راه ادای دین می شناسد. ارائه مراقبت مذهبی به نیازمندان نیز علاوه برآنکه از وظایف مراقبت دهندگان و بخشی از حقوق بیمار است در دین بعنوان یک وظیفه شرعی و مهم مطرح شده است.
این مطالعه با هدف تعیین وضعیت ارائه مراقبتهای مذهبی به بیماران بستری در یکی از مراکز آموزشی– درمانی منتخب شهر رشت انجام شده است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی–تحلیلی است. 100 نفر از بیماران بستری در بخشهای داخلی و جراحی یکی از بیمارستانهای منتخب شهر رشت در سال 1390 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات بوسیله پرسشنامه محقق ساخته بررسی وضعیت ارائه مراقبت های مذهبی به بیماران بستری که شامل 20 سوال در حیطه های انطباق جنسیت پرسنل با مددجو، وضعیت رعایت حریم بیماران، وضعیت عیادت، ملاقات و رازداری و وضعیت تسهیلات انجام فرائض در بیمارستان بود، گردآوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده بوسیله شاخص های آمار توصیفی و آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
اکثریت نمونه ها(72%) بیشتر از 45 سال سن داشتند. اکثرا مونث (6/55%) و خانه دار(4/55%) بودند. 85 درصد نمونه ها تحصیلات زیردیپلم داشتند. بیماران با پرستاران بیشترین انطباق جنسیتی(بیمار و پرستار هر دو مونث یا مذکر) و با پزشکان کمترین انطباق را داشتند ولی تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبوده است(097/0 p<). رعایت حریم بیمار و وضعیت عیادت مطلوب نبود و تفاوت آماری معنی داری در بخش های مختلف از نظر ارائه مراقبت های مذهبی به بیماران مشاهده شد(009/0p=).
به طور کلی یافته ها از نامطلوب بودن ارائه مراقبت در بیشتر حیطه های مورد بررسی حکایت دارد. این نکته توجه ویژه مسئولین جهت افزایش آگاهی پرسنل درمانی و اصلاح ساختار بیمارستانی در این مورد را ضروری می سازد.