بررسی تحمل به خشکی هیبریدهای مونوژرم چغندر قند در شرایط کشت درون شیشه ای با استفاده از پلی اتیلن گلیکول (6000 PEG)

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی میزان تحمل به خشکی هیبریدهای جدید مونوژرم چغندرقند با استفاده از پلی اتیلن گلیکول 6000، در شرایط کشت درون شیشه ای انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار، در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند (کرج) در سال 1392 انجام شد. تعداد 23 هیبرید جدید مونوژرم چغندرقند به همراه دو شاهد متحمل و معمولی در دو سطح نرمال (پتانسیل اسمزی صفر) و تنش خشکی (7/0- مگاپاسکال) کشت شدند. پس از شش هفته، صفاتی از قبیل طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه، طول، وزن تر و وزن خشک گیاهچه اندازه گیری شدند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر سطوح تنش و اثر متقابل ژنوتیپ در تنش برای تمامی صفات بررسی شده معنا دار شده است. اثر ژنوتیپ نیز برای تمامی صفات به غیر از وزن خشک ریشه چه معنا دار شد. براساس نتایج حاصل از تجزیه خوشه ایبه روش Ward، هیبریدهای مطالعه شده تحت شرایط نرمال و تنش خشکی از نظر خصوصیات گیاهچه ای به ترتیب در سه و چهار گروه مختلف قرار گرفتند که در شرایط نرمال هیبریدهای 2، 21، 22، 3، 23 و 20 و در شرایط تنش نیز هیبریدهای 13، 4 و 3 به منزله گروه برتر شناخته شدند. همچنین به منظور مقایسه میزان تحمل به خشکی و غربال نهایی هیبریدهای متحمل و برتر، از شاخص تحمل به تنش (STI) استفاده شد و هیبریدهای 13، 22، 23، 21، 7، 4، 20 و 3 به منزله متحمل ترین هیبریدها نسبت به تنش خشکی در مرحله گیاهچه ای معرفی شدند که در کارهای اصلاحی آینده می توانند توسط پژوهشگران به کار گرفته شوند.