دانش و یادگیری: مبانی نظریه ارتباط گرایی

به موازات تحولات همه جانبه در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات، نظام های تعلیم و تربیت نیز به عنوان بخش مهمی از جامعه با مطالبات و چالش های جدیدی مواجه شده اند. مربیان و پژوهشگران در پاسخ به شرایط جدید به تلاش های فکری خود ادامه داده و به خلق نظریه ها و الگوهای متعدد مبادرت کرده اند. یکی از این تلاش ها به ارائه نظریه یادگیری جدیدی تحت عنوان «ارتباط گرایی» منجر شده است. از نظر ارتباط گرایی، یادگیری عبارت است از فرآیند خلق ارتباطات جدید؛ به عبارت دیگر، یادگیری فرآیند شکل دهی و شک لگیری شبکه هاست. ارتباط گرایی دیدگاهی است که دانش و شناخت را «توزیع شده» و در سطح شبکه ای از افراد و فناوری ها می بیند و یادگیری را فرآیند ارتباط، رشد و رهیابی آن شبکه ها می داند. بنابراین با توجه به گسترش و فراگیری نظریه ارتبا ط گرایی که بر حوزه یادگیری در عصر دیجیتال تاکید دارد، کتاب حاضر رهیافتی است به این دیدگاه نوین و می تواند نقطه آغازی بر بحث های دامنه دار در این حوزه باشد. بنابراین به نظر می رسد، مطالعه این اثر برای علاقه مندان هر دو حوزه دانش در شناساندن ابعاد مختلف آن مفید باشد.