اثر کاربرد برگی پوترسین و عناصر غذایی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک دو رقم گندم نان (Triticum aestivum L)

به منظور مطالعه اثر کاربرد برگی پوترسین و برخی عناصر غذایی بر ویژگی های فیزیولوژیک و عملکرد گندم، آزمایشی در سال زراعی 1390-1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به صورت طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد برگی پوترسین، بر و مولیبدن در مراحل پنجه زنی + غلاف رفتن باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه شد. کاربرد پوترسین به طور معنی دار دوام سطح برگ و شاخص سطح برگ را افزایش داد. با کاربرد برگی عناصر غذایی جذب و تحلیل دی اکسید کربن و هدایت روزنه ای در هر دو رقم نسبت به شاهد (بدون کاربرد عناصر) افزایش یافت. بنابراین دمای برگ کاهش معنی داری نشان داد. بیشترین میزان تنفس در تیمار شاهد و کمترین آن مربوط به تیمار پوترسین (پنجه زنی+ غلاف رفتن) بود. کاربرد برگی عناصر، سرعت پر شدن دانه و دوره پر شدن موثر دانه را نسبت به شاهد افزایش داد. سرعت پر شدن دانه در رقم چمران 27/91 میلی گرم در روز بود که کاربرد برگی پوترسین در طی پنجه زنی و غلاف رفتن آن را به 09/145 میلی گرم در روز افزایش داد. با توجه به اینکه گرمای زود رس بهاره در اهواز یکی از عوامل محدود کننده عملکرد گندم می باشد لذا به نظر می رسد کاربرد برگی عناصر از طریق کاهش تنفس و دمای برگ، افزایش هدایت روزنه ای، فتوسنتز، شاخص سطح برگ و طول عمر برگ می تواند طول دوره پر شدن موثر دانه را افزایش داده و در نهایت سبب بهبود عملکرد دانه گردد.