ارزیابی تراکم، تنوع و ساختار جامعه علف های هرز گندم زارهای آبی اقلیم های مختلف کشور

به منظور شناسایی و تعیین تراکم و غالبیت علف های هرز گندم زارهای آبی در کشور، 4126 گندم زار آبی در 7 اقلیم موجود در کشور (بر پایه تقسیم بندی سیلیانینف) بررسی شد. در مجموع، شمار 496 گونه علف هرز از 42 خانواده گیاهی در گندم زارهای آبی کشور شناسایی شده بود. از نظر تراکم، اقلیم های نیمه خشک خفیف، مرطوب، نیمه مرطوب، نیمه خشک میانه، نیمه خشک شدید، خشک و فراخشک و از نظر تنوع (بر پایه شاخص تنوع شانون وینر) اقلیم های نیمه خشک میانه، نیمه خشک خفیف و نیمه خشک شدید، مرطوب، نیمه مرطوب، خشک و فراخشک به ترتیب بالاترین میزان را به خود اختصاص دادند. از 496 گونه شناسایی شده، 280 گونه (34/ 56%) به پنج خانواده Asteraceae، Poaceae، Fabaceae، Brassicaceae و Caryophyllaceae تعلق داشتند که به ترتیب با 76، 69، 67، 44 و 24 گونه بالاترین تنوع در گندم زارهای در سطح کشور را داشتند. از نظر فراوانی، علف های هرز پیچک صحرائی (Convolvulus arvensis) با 9/ 81 درصد و یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana) با 9/ 59 درصد بالاترین فراوانی را داشته و به ترتیب به عنوان علف های هرز مشکل ساز و در حال گسترش گندم زارهای آبی کشور شناخته شدند. همچنین اقلیم های نیمه خشک میانه، نیمه خشک خفیف، نیمه خشک شدید، مرطوب، نیمه مرطوب، خشک و فراخشک به ترتیب جایگاه اول تا ششم از نظر غنای گونه ای شمار گونه علف هرز داشتند. بر پایه شاخص سورنسون نیز بالاترین یکنواختی گونه ای بین اقلیم نیمه خشک میانه با دو اقلیم نیمه خشک شدید و نیمه خشک خفیف و پایین ترین یکنواختی گونه ای بین دو اقلیم نیمه خشک میانه و خشک دیده شد.