تجزیه آلکان ها و آلدئیدهای درون زاد در هوای بازدم شاغلین در مواجهه با غبار حاوی سیلیس

سیلیس یکی از مهم ترین آلاینده های هوا در محیط های شغلی بوده و مواجهه استنشاقی با ذرات آن با افزایش ریسک ابتلاء به بیماری های تنفسی مانند سیلیکوزیس همراه می باشد. سیلیکوزیس یک بیماری مرتبط با استرس اکسیداتیو می باشد و ممکن است باعث ابتلاء افراد به سرطان ریه شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی آلکان ها و آلدئیدهای درون زاد در هوای بازدمی افراد مواجهه یافته با غبارات سیلیس انجام پذیرفت. در این مطالعه هوای بازدمی شاغلین در مواجهه با غبار سیلیس (20 نفر)، افراد سالم غیرسیگاری (20 نفر) و افراد سالم سیگاری (25 نفر) مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های هوای بازدم در کیسه های 3 لیتری جمع آوری و ترکیبات فرار نمونه ها با استفاده از روش ریزاستخراج فاز جامد (SPME) استخراج و توسط دستگاه گازکروماتوگرافی- طیف بین جرمی (GC-MS) تجزیه گردید.
در مجموع 39 ترکیب آلی فرار در نمونه ها شناسایی گردید (حداقل در یک نمونه). استالدئید، هگزانال، نونانال، 2-متیل پروپان، دکان، 3-متیل پنتان، اکتان و پنتادکان جزء آلدئیدها و آلکان هایی بودند که در نمونه ها شناسائی شدند. در بین این ترکیبات، میانگین مساحت پیک استالدئید، هگزانال، نونانال، دکان و پنتادکان در بازدم افراد گروه مواجهه یافته نسبت به دو گروه دیگر بالاتر بود (05/0 Pvalue<).
استفاده از روش تجزیه هوای بازدم را به عنوان یک بستر نوین در مطالعات سم شناسی شغلی و بررسی بیومارکرهای مواجهه مورد تایید قرار داد. استالدئید، هگزانال، نونانال، دکان و پنتادکان می توانند بیومارکرهای بازدمی مناسبی برای مواجهه با غبارات سیلیس باشد. هر چند انجام مطالعات تکمیلی برای تایید این نتایج ضروری به نظر می رسد.