طراحی یک سیستم تصمیم یاری در تنظیم دوز نگهدارنده وارفارین با استفاده از منطق فازی

وارفارین پرکاربردترین داروی ضد انعقاد خوراکی است که برای پیشگیری و درمان در بیماران ترومبوآمبولی (Thromboembolic) به کار می رود. هدف این مطالعه، تقویت دوز نگهدارنده وارفارین حداکثر برای مدت سه روز در جهت حذف اختلالات ایجاد شده در نسبت نرمال شده جهانی(International Normalized Ratio، INR) بود.
این مطالعه گذشته نگر از دی تا بهمن 1392 در بیمارستان قلب شهید رجایی تهران انجام شده است. 84 بیمار مصرف کننده وارفارین که فواصل پیگیری درمان آنها سه روز و INR آنها زیر محدوده درمانی بود انتخاب شدند. بیمارانی که دوز نگهدارنده پایدار نداشتند از مطالعه حذف شدند. از میان افراد باقیمانده، بیمارانی که محدوده درمانی INR آنها بین 5/ 2 تا 5/ 3 و بین دو تا سه بود برای ارزیابی مدل ها انتخاب شدند. برای هر کدام از محدوده های درمانی مورد اشاره یک مدل فازی مجزا طراحی شد. در میزان دوز پیشنهادی برای 37 بیماری که محدوده درمانی INR آنها 5/ 2 تا 5/ 3 بودند، برای مجموع سه روز، میانگین قدر مطلق و جذر میانگین مربعات خطای دوز به ترتیب 89/ 1 و 78 /2 به دست آمد. مقدار این دو خطا برای 38 بیماری که در محدوده درمانی دو تا سه بودند به ترتیب 97/ 1 و 88/ 2 است.
نتایج به دست آمده از کاربرد مدل فازی قابل اعتنا است و این امیدواری را به وجود می آورد که با بررسی جزییات بیشتر و بهبود در عملکرد، در آینده بتوان از این سیستم به عنوان یک ابزار تصمیم یاری استفاده کرد.