نقش هیجان در رابطه با خلاقیت و شخصیت

هدف از تحقیق حاضر تعیین نقش القای هیجان مثبت و منفی در حل مساله خلاق با توجه به ابعاد برونگردی و روان گسسته است.
پژوهش حاضر در مقوله طرح های تجربی قرار دارد؛ که ظرفیت حل مساله خلاق بر اساس مقایسه های بین گروهی مورد بررسی قرار گرفت و از سوی دیگر آثار القای هیجان مثبت و منفی در چهارچوب مقایسه های درون گروهی وارسی شد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دانشگاه های اصفهان بود. آزمودنی های داوطلبی که در کلاس های عمومی این دانشگاه شرکت داشتند، ابتدا نسخه تجدید نظر شده پرسشنامه شخصیتی آیزنک را تکمیل و سپس تعداد 40 نفراز آن ها بر اساس نمره های انتهایی توزیع در دو بعد E وP برای دو گروه برونگرد و روان گسسته گرای بالا (هر گروه 20 نفر) انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها دو بار در معرض کاربندی آزمایشی (یک بار هیجان مثبت و یک بار هیجان منفی) قرار گرفت و پس از آن تکالیف حل مساله خلاق را تکمیل نمودند.
مقایسه گروه ها در متغیر ظرفیت حل مساله خلاق حاکی از عملکرد بهتر گروه برونگرد نسبت به گروه روان گسسته گرای بالا بود. تحلیل یافته های مرتبط با القای هیجان نشان داد که در گروه برونگرد حل مساله خلاق در حالت هیجان مثبت بیشتر بود اما گروه روان-گسسته گرای بالا در حالت هیجان منفی، ظرفیت حل مساله خلاق بیشتری را نشان بود.
یافته های پژوهش حاضر تایید کننده نظریه انگیختگی پایین و خلاقیت مارتیندال است. همچنین نتایج حاکی از تاثیر متفاوت متغیر هیجان با توجه به اثر شخصیت می باشد. به عبارت دیگر، آثار متفاوت هیجان مثبت و منفی با توجه به ابعاد شخصیت مورد توجه می باشد.