تعیین مناسب ترین راهبرد برای بهبود وضعیت صید ساحلی پایدار در استان گیلان با استفاده از تکنیک AHP

سواحل جنوبی دریای خزر محدوده ای 990 کیلومتری را تشکیل می دهد که تراکم و پراکندگی فعالیت های صیادی در امتداد ساحل بر اساس موقعیت طبیعی و قابلیت صید در هر محدوده شکل گرفته است. این سواحل از دیرباز جزو مناطق پرجمعیت به شمار می رفته و به دلیل وجود ذخایر و پتانسیل مناسب در دریای خزر، صید و صیادی از گذشته های دور در کنار بخش کشاورزی یکی از فعالیت های عمده در روستاهای ساحلی این دریاچه بوده است. در حال حاضر در صید ساحلی دریای خزر، الگوی بهره برداری تعاونی حاکم است که به تعاونی های پره مشهورند. استان گیلان با بیشترین شاغل در بخش صید ساحلی و کمترین میزان میانگین صید پنج ساله و بیشترین تعداد تعاونی زیر نقطه سر به سر اقتصادی، پرچالش ترین استان از لحاظ عملکرد تعاونی های پره است. در سال های اخیر به دلیل برداشت بی رویه از ذخایر دریای خزر، بسیاری از تعاونی های صیادی با مشکل مواجه شده و فعالیت آن ها در اوضاع کنونی از نظر اقتصادی توجیه ناپذیر شده است. بنابراین، تغییر رویکرد در مدیریت ماهی گیری در این دریا ضروری به نظر می رسد. این مقاله درصدد است مناسب ترین راهبرد برای بهبود وضعیت صید ساحلی در استان گیلان را با استفاده از تکنیک AHP تعیین کند. در این مقاله از روش های SWOT و TOWS به منزله پایه ای برای تکنیک AHPاستفاده شده است. نتایج نشان داد که حمایت های قانونی، فنی و مالی برای حمایت از تعاونی های پره به منظور بهره برداری های چندمنظوره از محدوده ذیربط در امر تکثیر و پرورش انواع ماهی و توسعه گردشگری، آبزی پروری و پرورش در قفس مناسب ترین راهبرد در بین راهبرد های کلی به منظور بهبود وضعیت صید ساحلی در استان گیلان است.