بررسی موانع و مشکلات روند ارتقاء: نا گفته های اعضاء هیات علمی

اهمیت موضوع: ارزشیابی عملکرد اعضای هیات علمی همواره با مسایل مختلفی دست به گریبان است لذا این مطالعه با هدف توصیف و شناسایی تجارب اعضای هیات علمی در مورد روند ارتقاء، طراحی و اجرا شده است.
روش پژوهش: این مطالعه مقطعی- توصیفی می باشد که داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و برای اطمینان از پایایی آن ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد(76%). مشارکت کنندگان اساتید ارتقاءیافته دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که به روش تصادفی طبقه ای 122 نفر وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
نتایج و 2 /66% از اساتید گروه علوم بالینی و پایه در مورد زیرمعیارهای «ماده فرهنگی» و 1/54% در مورد «عملکرد هیات ممیزه»، همچنین اعضای هیات علمی گروه علوم بالینی در مورد زیرمعیارهای «کلیات فرآیند ارتقاء» و «عملکرد هیات اجرایی جذب» به ترتیب 1/ 55% و 5/ 63%؛ گزینه «مخالفم» را انتخاب کرده اند و فقط بین دو گروه آموزشی بالینی و پایه از نظر متغیر «ماده فرهنگی» تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (02/ 0>p). اعضای هیات علمی در مورد زیرمعیارهای «ماده آموزش»، «ماده پژوهش»، «ماده اجرایی»، «ارزیابی اولیه پرونده»، «عملکرد کمیته منتخب» و «عملکرد کمیته تخصصی» به ترتیب1/ 63%، 59%، 59%، 6/ 74%، 4/ 66% و1/ 63%؛ «گزینه موافقم» را انتخاب کردند و تنها بین دو گروه آموزشی بالینی و پایه از نظر متغیر «عملکرد کمیته منتخب» تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (05/ 0>p). در قسمت سوالات باز پرسشنامه اساتید مدون کردن فرایند ارتقاء را به عنوان بهترین راه برای حل مشکلات دراین زمینه بیان کردند.
نتیجه نهایی: در مطالعه ی حاضر، کلیات فرآیند ارتقاء، ماده فرهنگی، عملکرد هیات اجرایی جذب و عملکرد هیات ممیزی میانگین کمتری کسب نموده اند، بنابراین شیوه های ارتقای شفاف و منصفانه، تدوین شاخص های کیفی و کمی مناسب برای سنجش فعالیت ها، همگن سازی فرآیندها و به کارگیری نیروی متخصص در کمیته های ارتقاء دانشگاه ضروری به نظر می رسد.