ارتباط سبک های یادگیری با آمادگی خود راهبر در یادگیری در دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی93-

آمادگی خودراهبر در یادگیری و سبک های یادگیری دو مشخصه یادگیری و فردی مهم در فراگیران است که باید به منظور طراحی و اجرای آموزش اثربخش مدنظر قرار گیرد. بنابراین، این پژوهش با هدف تعیین ارتباط سبک های یادگیری با آمادگی خود راهبر در یادگیری در دانشجویان صورت پذیرفت.
در مطالعه ای توصیفی- مقطعی درنیمسال دوم سال تحصیلی 93-1392 همه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه جمعیت شناختی، آمادگی یادگیری خودراهبر فیشر و سبک های یادگیری کلب بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با نرم افزار 16 SPSS و روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.
میانگین و انحراف معیار نمره کل آمادگی خودراهبر دانشجویان 59 /15±39/ 157 بدست آمد و سبک یادگیری اکثر دانشجویان (9/ 54%) جذب کننده بود. در میانگین کل آمادگی یادگیری خود راهبری (039/ 0=p) و حیطه خودمدیریتی (031/ 0=P) و حیطه خودکنترلی (021/ 0=p) در دانشجویان با سبک یادگیری مختلف اختلاف معنی دار آماری وجود داشت.
توجه به این مولفه ها با توجه به کمبود علاقه به پرستاری و زیاد بودن میزان انصراف از رشته و خروج از حرفه پرستاری، در ارتقای رشته و حرفه پرستاری و تربیت پرستاران کارآمدی که یادگیرندگان مادام العمر هستند می تواند موثر واقع شود.