مطالعه دیدگاه و تجربه بالینی کادر درمانی شهرستان خوی نسبت به بسترهای لازم حضور همراه در زمان احیاء

اعضای مراقبین بهداشتی و درمانی بی وقفه درحال تلاش و کوشش به منظور ارائه مراقبت های کل نگر استاندارد با حداکثر کارآیی همگام با پیشرفت علوم و فناوری، تغییر در سبک زندگی و افزایش هزینه های درمانی به بیماران و اعضای خانواده آنان می باشند. در این راستا اعضاء خانواده نقش مهمی در سلامت و تندرستی بیماران داشته و شرکت آن ها در برنامه مراقبتی یک جزء لاینفک در فرآیند بهبودی محسوب می شود. برای اکثریت افراد جامعه، اتاق احیا آخرین فرصت برای دیدن، صحبت کردن و تماس با عزیز خود می باشد. محروم کردن خانواده از دیدن بیمار خود در مراحل آخر زندگی و در شرایط حیاتی برخلاف فلسفه پرستاری است، لذا با توجه به اهمیت موضوع و بررسی وضعیت موجود، مطالعه ای با هدف بررسی دیدگاه و تجربه بالینی کادر درمانی شهرستان خوی نسبت به بسترهای لازم حضور همراه در زمان احیاء سال 92-1391 انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی و تحلیلی است که به منظور بررسی دیدگاه و تجربه بالینی136 نفر کادر درمانی نسبت به حضور همراه در عملیات احیاء در بیمارستان های دولتی شهرستان خوی صورت گرفت. پژوهشگر از طریق پرسشنامه خودساخته و از بین کادر درمانی با سابقه6 ماه را به طور اتفاقی از میان بخش ها و شیفت های مختلف انتخاب نموده است. پس از گردآوری داده های مربوط به حضور اعضای خانواده در عملیات احیاء، از آزمون های توصیفی و استنباطی توسط نسخه 16 نرم افزار SPSS استفاده شد.
در این مطالعه 3/45 درصد شرکت کنندگان با فراهم کردن شرایط برای حضور فردی از اعضاء خانواده بیمار در عملیات احیاء مخالف و 7/44 درصد موافق بوده اند. از دیدگاه کادر درمانی در ارتباط با منافع حضور همراه،60 درصد موافق پیشگیری از توسعه باورهای اشتباه و تصورات غلط در مورد فرآیند احیاء و کمترین آن با 1/33 درصد مربوط به افزایش سطح دانش اعضا خانواده بیمار از عملکرد اعضای تیم احیاء می باشد. همچنین نتایج نشان داد که بین سه گروه کادر درمانی پرستاران، پزشکان و متخصصین و تکنیسین های بیهوشی اختلاف معنی دار (007/0= P) آماری وجود دارد.
نتایج این پژوهش نشان داد، اکثریت کادر درمانی هر دو بیمارستان دولتی شهرستان خوی موافق به داشتن کارکنان درمانی آموزش دیده و مجرب آشنا به مهارت های ارتباطی در طول احیاء بوده و تصمیم گیری در مورد اجازه حضور همراه سلیقه ای بوده چراکه فقط در حدود 3/5 درصد کادر درمانی هر دو بیمارستان از وجود دستورالعمل مکتوب در خصوص اجازه حضور همراه اطلاع داشتند.