اثر تنش خشکی و محلولپاشی عناصر کممصرف بر ویژگی های فیزیولوژیک وجذب عناصر غذایی در گیاه ماش

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول پاشی عناصر کم مصرف روی و منگنز بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه ماش، آزمایشی در سال زراعی 91-1390 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل سطوح مختلف تنش خشکی (بدون قطع آبیاری، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی) و محلول پاشی در چهار سطح (بدون محلول پاشی، محلول پاشی با عناصر کم مصرف به صورت های مصرف روی، منگنز و محلول پاشی توام روی و منگنز) بود. بالاترین میزان ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت از تیمار آبیاری مطلوب حاصل شد. همچنین حداکثر عملکرد از تیمار آبیاری مطلوب و محلول پاشی توام روی و منگنز به دست آمد. بیشترین میزان درصد کربوهیدرات، روی و منگنز از محلول پاشی با عنصر ریزمغذی حاصل شد. اما کاربرد عناصر کم مصرف سبب کاهش جذب فسفر در گیاه شد. بیشترین عملکرد دانه (53/451 کیلوگرم در هکتار) از تیمار آبیاری مطلوب و مصرف توام عناصر روی و منگنز حاصل شد. اگرچه بیشترین غلظت کربوهیدرات و پروتئین در مرحله ساقه دهی به دست آمد، اما به علت کاهش طول دوره پر شدن دانه ها و نیز عدم جذب کافی عناصر کم مصرف، تاثیر تنش خشکی در مرحله خوشه دهی بیشتر از مرحله ساقه دهی بود و تنش خشکی در این مرحله بیشترین تاثیر را در کاهش عملکرد دانه ماش داشت.