اثر ترکیبات گلیسیریتینیک اسید و گلیسیریزیک اسید مشتق از عصاره شیرین بیان بر بیان CXCR4 سلول های اپیتلیال کارسینومای معده

سرطان معده از رایج ترین سرطان هاست و دومین عامل مرگ و میر در میان مرگ ومیرهای ناشی از سرطان را به خود اختصاص می دهد. به طور رایج تنها راه درمان علاج پذیر سرطان معده جراحی می باشد. با این وجود، تقریبا نیمی از بیماران تومورهای غیر قابل جراحی دارند. برای این دسته از بیماران ترکیب شیمی درمانی به عنوان یک درمان اولیه استفاده می شود اما ترکیب شیمی درمانی از عوارض جانبی زیادی برخوردار است. CXCR4 که برسطح سلول های توموری بیان می شود نقشی شناخته شده در متاستاز و کموتاکسی سلول های توموری به بافت های مختلف دارد. از آن جایی که ترکیبات شیرین بیان دارای هستند، این مطالعه با هدف بررسی اثر ترکیبات شیرین بیان بر روی بیان رسپتور CXCR4 رده سلولی AGS سرطان معده انجام شده است.
در این مطالعه تجربی تعداد 106 سلول را در هر یک از چاهک های پلیت 6 تایی ریخته و با ترکیبات گلیسیریتینیک اسید و گلیسیریزیک اسید با غلظت های مختلف به مدت 24 ساعت مجاورت داده شد. میزان بیان ژن CXCR4 به روش Real−Time PCR بررسی و با استفاده از نرم افزار PRISM، آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی دانت مورد بررسی قرار گرفت.P <0.05 از لحاظ آماری معنی دار گزارش گردید.
نتایج نشان داد که بیان ژن CXCR4 در سلول های مجاورت داده شده با گلیسیریتینیک اسید و گلیسیریزیک اسید در مدت زمان 24 ساعت در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری داشته است. به عبارتی، می توان این گونه بیان نمود که همراه با کاهش بیان CXCR4 میزان متاستاز و کموتاکسی با توجه به نقش CXCR4 کاهش می یابد.
با توجه به کاهش میزان بیان ژن CXCR4 تحت تاثیر ترکیبات مذکور شاید بتوان از آن ها به عنوان ترکیب موثر درمانی در سرطان معده استفاده نمود.