نقش اعتماد اجتماعی در تبیین اختلال های روانی در شهر کرمانشاه

زمینه های اجتماعی که افراد در آن قرار دارند،از مهم ترین پیش بینی کننده های سلامت و بهزیستی آن ها است. هدف این مطالعه بررسی رابطه اعتماد اجتماعی و اختلال های روانی در جمعیت شهری کرمانشاه می باشد.
این مطالعه مقطعی در زمستان 1392 در نمونه ای به حجم 476 نفر در شهر کرمانشاه انجام گرفت. انتخاب نمونه ها با روش نمونه گیری چندمرحله ای انجام گردید. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه نشانگان اختلال های روانی(SCL-90) و پرسشنامه اعتماد اجتماعی بود. داده ها در نرم افزار SPSS تحلیل و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و همبستگی کانونی تحلیل گردید.
میانگین سنی پاسخ گویان 72/ 9±33/ 30 بوده و 6/ 57% آنان زن بودند. آزمون همبستگی پیرسون در خصوص رابطه بین مولفه های اعتماد اجتماعی با ابعاد اختلال های روانی نشان داد که متغیر اعتماد به مردم، بیش ترین همبستگی منفی را با افکار پارانوئیدی و پس از آن با افسردگی داشته است. آزمون همبستگی کانونی نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، وزن خرده مقیاس اعتماد به دولت برابر با 91/ 0 بوده و واجد بیش ترین ارتباط با اولین متغیر ترکیبی (مکنون) حاصل از متغیرهای وابسته (مولفه های اختلال های روانی) است. میزان آزمون لمبدای ویلکز برابر87/ 0 بود، یعنی در حدود 13 درصد از واریانس متغیرهای وابسته توسط متغیرهای اعتماد پیش بینی می شوند.
متغیر اعتماد اجتماعی، متشکل از اعتماد به دولت و اعتماد به مردم، تبیین کننده ی معنادار سلامت روان بوده و با کاهش اختلال های روانی مرتبط است. درمانگران می توانند موضوع اعتماد را در درمان اختلال های روانی مورد بررسی در این پژوهش مد نظر قرار دهند.