پهنه بندی خطر زمین لغزش در دامنه ی شمالی مخزن سد لتیان با استفاده از روش های تحلیل سلسله مراتبی، تراکم سطح، شاخص هم پوشانی و ارزش اطلاعاتی

در پژوهش حاضر پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه ی سد لتیان با استفاده از چهار روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، تراکم سطح، شاخص هم پوشانی و ارزش اطلاعاتی انجام شده است. براساس مطالعات پایه ای کلیه اطلاعات و داده های موجود درخصوص زمین لغزش های حوضه ی سد لتیان و بازدید و مطالعات صحرایی صورت گرفته، نه پارامتر لیتولوژی، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، فاصله از جاده، شیب و جهت شیب، ارتفاع، زاویه ی اصطکاک مواد تشکیل دهنده و کاربری اراضی بعنوان مهمترین پارامترهای اولیه موثر در وقوع زمین لغزش های منطقه، تشخیص داده شدند. بعد از تهیه لایه های اطلاعاتی پارامترهای مذکور و نیز لایه ی اطلاعاتی زمین لغزش های قدیمی رخ داده در محدوده ی مورد مطالعه در محیط GIS، با انطباق لایه های اطلاعاتی عوامل موثر اولیه بر نقشه ی زمین لغزش های قدیمی منطقه ی مورد مطالعه، اثر هر یک از این عوامل در رخداد زمین لغزش ها مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از هفت پارامتر لیتولوژی، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، شیب، جهت شیب، ارتفاع و کاربری اراضی بعنوان عوامل موثر نهایی، تهیه گردیدند. این نقشه ها نشان می دهند که نواحی با پتانسیل خطر بسیار بالا برای زمین لغزش، عمدتا در سه ناحیه ی شرق، مرکز و غرب مرز پایینی محدوده ی مورد مطالعه واقع شده اند. نکته قابل توجه آن است که از این سه ناحیه، دو ناحیه ی مرکزی و غربی در مرز مخزن سد لتیان قرار دارند و این امر مستلزم توجه ویژه به این دو ناحیه می باشد.
عملکرد چهار روش پهنه بندی نیز، با استفاده از شاخص های مجموع کیفیت (QS)، نسبت تراکم (DR) ودقت پیش بینی (P)، مورد ارزیابی قرار گرفته و مقایسه شدند. نتایج ارزیابی ها نشان می دهد که بترتیب روش های تراکم سطح و شاخص هم پوشانی از کارایی نسبی بهتری در پهنه بندی خطر زمین لغزش در منطقه ی مورد مطالعه برخوردار میباشند.