اثر کافئین بر روند یادگیری و حافظه متعاقب القای دمیلیناسیون با لیزولسیتین در موش صحرایی نر

کافئین به عنوان آنتاگونیست رسپتورهای آدنوزینی بوده و می تواند باعث حفاظت سیستم عصبی شود. هدف از ا

کافئین به عنوان آنتاگونیست رسپتورهای آدنوزینی بوده و می تواند باعث حفاظت سیستم عصبی شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر کافئین براختلال یادگیری و حافظه القا شده متعاقب تزریق درون هیپوکامپی لیزولسیتین در موش های صحرایی نر می باشد.

حیوانات به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. کنترل، گروه بیمار که لیزولسیتین در ناحیه شکنج دندانه دار هیپوکامپ آن ها برای ایجاد دمیلیناسیون تزریق شد و گروه تحت تیمار که بعد از تزریق لیزولسیتین در هیپوکامپ، کافئین را به صورت داخل صفاقی و با دوز mg/kg.30 به مدت 28 روز دریافت کردند. مطالعه رفتاری توسط دستگاه ماز شعاعی طی سه دوره 7 روزه انجام گرفت.

لیزولسیتین، باعث اختلال حافظه و یادگیری در رت ها شد که این اختلال در روزهای 5 ام تا 28 ام بعد از تزریق لیزولستین چشمگیر بود بطوریکه زمان رسیدن به غذا به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بیشتر شد. تزریق روزانه کافئین باعث بهبود روند یادگیری و حافظه بویژه در روزهای 14ام تا 28ام شد.
بحث: نتایج حاصل پیشنهاد می کند که تیمار با کافئین می تواند باعث بهبود حافظه در عارضه های نورولوژیکی مثل دمیلیناسیون باشد.