بررسی تاثیر دو نوع تمرین استقامتی تداومی و مقاومتی بر سطوح پلاسمایی آنزیم های AST و ALT کبدی در موش های صحرایی نر بالغ

نشان داده شده است که میزان آنزیم های کبدی پلاسما تحت تاثیر فعالیت های ورزشی دچار نوسان می شود. این عامل به مدت، شدت و نوع تمرین بستگی دارد. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای تاثیر تمرین های استقامتی و مقاومتی با شدت متوسط بر آنزیم های کبدی آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST) آلانین امینو ترانسفراز(ALT) در موش های صحرایی نر(ویستار) بود. این تحقیق از نوع تجربی و با مدل حیوانی انجام شد. بدین منظور تعداد 24سر موش صحرایی نر (8 هفته ی با میانگین وزنی 220 تا 225 گرم) به صورت تصادفی به 3 گروه(8n=) کنترل،تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی تقسیم شدند.48 ساعت پس از اتمام آخرین جلسه ی پروتکل 8 هفته ای تمرین خونگیری انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس یکسویه نشان داد که سطوح پلاسمایی هر دو متغیر مورد مطالعهدر گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشتند (p≤0/05). درحالی که این افزایش در گروه تمرین مقاومتی معنی دار نبود. همچنین گروه ها نسبت به هم در افزایش سطوح پلاسمایی هر دو آنزیم اختلاف معنی داری داشتند. (p≤0/05) نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده ی نقش برجسته تر تمرین استقامتی در مقایسه با تمرین مقاومتی در افزایش سطوح پلاسمایی آنزیم های کبدی است. لذا می توان گفت که تمرین مقاومتی هشت هفته ای احتمال افزایش آنزیم های ALT و AST را که به عنوان شاخصی جهت بروز آسیب سلولی تلقی می شوند را نسبت به تمرین استقامتی تداومی کاهش می دهد.