ارتباط اضطراب اجتماعی با برخی متغیرهای دموگرافیک دانشجویان پرستاری

برخورداری از سطوح بالای سلامت روانی در دوران دانشجویی از لازمه های رویارویی موثر با عوامل تنش زای متعدد در طول دوران تحصیل، بخصوص در رشته های علوم پزشکی است. اضطراب اجتماعی باعث اختلال در عملکرد تحصیلی، تضعیف توانایی و عدم شکوفایی استعدادهای دانشجویان شده و سلامت روانی آنها را تهدید می کند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط اضطراب اجتماعی با برخی متغیرهای دموگرافیک در دانشجویان سال اول تا چهارم پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1389 بود.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 400 دانشجو از دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شده بودند، پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبوویتز و فرم اطلاعات دموگرافیک را تکمیل کردند. داده ها طی یک ترم تحصیلی در سال 1389 جمع آوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و روش های آمار استنباطی آنالیز واریانس یک طرفه، تی مستقل و آزمون تعیین شفه از طریق نرم افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد متغیرهای سابقه کار دانشجویی و دانشکده محل تحصیل با اضطراب اجتماعی ارتباط معنادار آماری داشتند (به ترتیب 02 /0=p و 01/ 0 =p). مطالعه حاضر بین متغیرهای جنس، ترم تحصیلی، معدل، محل سکونت، وضعیت تاهل و سطح اقتصادی با اضطراب اجتماعی ارتباط معنادار آماری نشان نداد.
با توجه به معناداری ارتباط متغیرهای دانشکده محل تحصیل و سابقه کار دانشجویی با اضطراب اجتماعی دانشجویان، به نظر می رسد سیستم آموزش پرستاری با برگزاری دوره های آموزشی در زمینه مهارت های مقابله ای با اضطراب و اعمال استراتژی های ارتقاء دهنده سلامت روانی به عنوان یک اولویت در برنامه های آموزشی و نیز تسهیل شرایط و تشویق دانشجو به انجام کار دانشجویی قادر به اثرگذاری و کنترل سطوح اضطراب اجتماعی این قشر مهم از اجتماع باشد.