بررسی رابطه دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب آوری در زنان نابارور و بارور

تجربه ناباروری می تواند بر روابط بین زوجین تاثیر منفی بگذارد. بنا بر گزارش های تحقیقی برخی ویژگی ها به افراد در مواجه با مشکلات زناشویی کمک می کند که در زنان نابارور کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. لذا هدف این پژوهش مقایسه دلزدگی زناشویی زنان بارور و نابارور، بررسی رابطه ی بین دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب آوری در زنان بارور و نابارور و پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس میزان دینداری و تاب آوری در زنان نابارور بود.
روش این پژوهش، توصیفی و از نوع علی مقایسه ای و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان بارور و نابارور مراجعه کننده به مراکزدرمان ناباروری و مطب های خصوصی زنان در سطح شهر تهران در سال 1391 بود. نمونه موردمطالعه شامل100 زن نابارور و 100 زن بارور بودند که به روش نمونه گیری از نوع در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه های دلزدگی زناشویی پاینز، تاب آوری کونور و دیویدسون و مقیاس دینداری آرین برای گردآوری داده ها استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون های آماری t مستقل، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.
نتایج نشان داد که دلزدگی زناشویی زنان نابارور بیشتر از زنان بارور است (01/ 0>p). همچنین در زنان نابارور بین دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب آوری همبستگی معکوس وجود داشت (05/ 0>p). در زنان بارور نیز بین دینداری و دلزدگی زناشویی رابطه ی منفی معنادار به دست آمد؛ اما رابطه بین تاب آوری و دلزدگی زناشویی معنادار نبود. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره بر روی نمرات زنان نابارور نیز نشان داد که دینداری و تاب آوری به طور معکوس،دلزدگی زناشویی را در زنان نابارور پیش بینی می کنند (05/ 0>p).
بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت که ناباروری بر دلزدگی زناشویی تاثیر دارد. همچنین میزان دینداری و تاب آوری در زنان نابارور می تواند دلزدگی زناشویی را کاهش دهد؛ بنابراین آموزش مولفه های تاب آوری و تاکید بر افزایش دینداری می تواند به کاهش دلزدگی زناشویی کمک کند.