اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اپلین و مقاومت به انسولین در مردان چاق میانسال

اپلین یک ادیپوکاین به نسبت جدید است که اثرات مفید آن در برابر مقاومت انسولین گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و تمرین هوازی تناوبی بر سطح سرمی اپلین-13 و مقاومت انسولین در مردان چاق میانسال بود.
این پژوهش به صورت نیمه تجربی (Quasi-experimental) که بین ماه های آبان و دی 1392 در شهر ایلام انجام گرفت. سی و سه مرد چاق سالم ابتدا بر اساس آمادگی هوازی، سن و درصد چربی یکسان سازی شدند و سپس به صورت تصادفی در گروه های مقاومتی غیرخطی (12 نفر)، هوازی تناوبی (10 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. گروه های تمرین سه جلسه در هفته برای 12 هفته تمرین داشتند، در حالی که آزمودنی ها در گروه کنترل سبک زندگی غیرفعال خود را حفظ کردند. تمرین مقاومتی غیرخطی شامل اجرای 40 تا 65 دقیقه تمرین وزنه در شدت های مختلف با یک الگوی زمان بندی منعطف بود. تمرین هوازی تناوبی شامل چهار نوبت چهار دقیقه ای دویدن بر روی نوارگردان با شدت 90-80% ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه ریکاوری بین مراحل بود.
نتایج تحلیل واریانس نشان داد تفاوت معناداری بین گروه ها در غلظت اپلین-13 و مقاومت انسولین در پیش آزمون مشاهده نشد (05/0P>). در مقایسه با گروه کنترل، دو برنامه تمرین به طور مشابه و معناداری در کاهش مقاومت انسولین موثر بودند، اما غلظت اپلین-13 تنها در گروه تمرین هوازی تناوبی به طور معناداری افزایش یافت (04/0P=).
کاربرد عملی پژوهش حاضر این است که مردان چاق می توانند از هر دو برنامه تمرین به منظور کاهش مقاومت انسولین استفاده کنند. هرچند، به نظر می رسد که تمرین هوازی تناوبی (با افزایش اپلین-13) اثرات سودمندتری نسبت به تمرین مقاومتی غیرخطی دارد.