ارزیابی راهبردی محیط زیست (SEA): رویکرد برنامه ای به ارزیابی نشانزدهای محیط زیست (EIA)

کاربرد EIA از سطح پروژه آغاز شده است. با وجود سودمندی های کاربرد EIA در این سطح، به دلیل ماهیت آثار محیط زیستی اقدامات متنوع انسانی که اغلب تجمعی، القایی و سینرژیک می باشند،EIA در مقطع پروژه که تمرکز اصلی آن بر بررسی فعالیت های انفرادی با مقیاس وسیع است، قادر به تجزیه و تحلیل جامع این گونه آثار نمی باشد افزون براین EIA مقطع پروژه، در طراحی پروژه ها به صورت فعال برخورد نمی کند، بلکه تنها طرح های پروژه های مورد نظر را پس از تصویب، مورد بررسی قرار میدهد و صرفا نقش تعدیلی ایفا میکند. حال آنکه، رفع بحران های محیط زیستی مستلزم تدابیر راهبردی فعال و پیش بینی های به هنگام در سطوح خط مشی گذاری، طرح ریزی و برنامه های عملیاتی است. زیرا ظرفیت برد محیط، متاثر از تمام فعالیت های خرد، کلان، تکراری و متنوع می باشد نه صرفا فعالیتهای بزرگ توسعه ای. نقایص EIA مقطع پروژه، ضرورت ارتقای کاربرد EIA را در سطوح مختلف نظام برنامه یزی اعم از خط مشی گذاری، طرح ریزی و برنامه های عملیاتی مطرح نموده است و به دنبال آن یکی از رویکردهای مهم گسترش یافته، ارزیابی راهبردی محیط زیست (SEA) میباشد.