ذخیره تخمدانی در زنان سنین انتهای باروری با سابقه درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک

شیوع سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) به ویژه در نوجوانی رو به افزایش است. پیگیری طولانی مدت ارزیابی ذخیره تخمدان در زنان سنین انتهای باروری با سابقه PCOS به خصوص بعد از تشخیص و درمان در دوران نوجوانی بسیار کم صورت گرفته است.

بررسی ذخیره تخمدانی در زنان سنین انتهای باروری که در دوران نوجوانی با تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) تحت درمان قرار گرفته بودند.

این مطالعه مقطعی در جمعیت غیرانتخابی از ژانویه تا ژوین 2014 انجام شد. در مجموع 123 زن در سنین انتهای باروری که در بین سالهای 1984 تا 1990 (سنین 18-13 سال) با تشخیص PCOS تحت درمان قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. از بین این زنان 67 نفر تحت درمان محافظتی با آنتی آندروژن ها و قرصهای ضد بارداری و 56 نفر باقیمانده تحت جراحی قرار گرفته بودند. (34 نفر با روش Bilateral ovarian drilling و 22 نفرOvarian wedge resection). در زمان تحقیق شرکت کنندگان 45-34 ساله بودند. اطلاعات مربوط به تاریخچه پزشکی تشخیص اولیه PCOS در هر بیمار جمع آوری گردید سپس شرکت کنندگان از نظر هورمون های تولید مثل بررسی شدند. اطلاعات بیماران بین دو گروه مقایسه گردید.

بعد از درمان محافظتی PCOS سطح هورمون آنتی مولرین در بیماران بالاتر بود و سطح FSH پایین تر بود. (p= 0.015, p=0.04 به ترتیب). تعداد فولیکول آنترال و میانگین حجم تخمدانی نسبت به زنان درمان شده به روش جراحی به طور معنی داری بالاتر بود. (p=0.025, p=0.035 به ترتیب).

طبق نتایج این مطالعه، بیماران PCOS تحت درمان محافظتی ذخیره تخمدانی بهتری نسبت به زنان درمان شده به روش جراحی در نوجوانی داشتند.