اثر سیلیسیم بر رشد، توزیع یونها و سازوکارهای فیزیولوژیکی کاهنده تنش اکسیداتیو ناشی از سفیدک سطحی در کدوی پوست کاغذی

سیلیسیم (Si) به عنوان عنصری مفید برای برخی گیاهان معرفی شده است. پژوهش های جدید نشان می دهد این عنصر در افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش، نقش موثری ایفا می کند. در این آزمایش، اثرات سه سطح (صفر، 85/0 و 7/1 میلی مولار) سیلیسیم بر رشد و فرآیندهای فیزیولوژیکی کدوی پوست کاغذی تحت تنش ایجاد شده بوسیله ی Sphaerotheca fuliginea (در سیستم هیدروپونیک، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، کاربرد سیلیسیم منجر به افزایش غلظت این عنصر در بافت های گیاهی شده است. کاربرد سیلیسیم در گیاهان آلوده بهS. fuliginea به طور معنی داری شدت و نشانه های بیماری را تا 30 درصد و هم چنین نفوذپذیری غشاء سلول های اندام هوایی را کاهش داد. افزایش سیلیسیم در محلول غذایی منجر به افزایش معنی دار غلظت گروه-های فعال سولفیدریل شد. بیماری باعث کاهش گروه های سولفیدریل غشاء گیاهان شد که این کاهش در گیاهان رشد کرده در محلول های فاقد سیلیسیم معنی دار بود. استفاده از سیلیسیم منجر به کاهش غلظت آهن و منگنز و افزایش غلظت روی در ریشه و اندام هوایی گیاهان شد. در این آزمایش، کاهش عوارض ناشی از بیماری قارچی در حضور تیمارهای سیلیسیم ممکن است ناشی از کاهش نفوذپذیری غشاء اندام هوایی، افزایش غلظت گروه های سولفیدریل فعال و هم چنین اثر سیلیسیم بر جذب و توزیع برخی عناصر باشد. براساس این آزمایش سطح 7/1 میلی مولار سیلیسیم اثر بیشتری بر کاهش بیماری سفیدک سطحی و بهبود شاخص های رشد کدو داشته است.