مقایسه کارایئی استفاده از کمک منعقد کننده نشاسته ذرت و عملکرد توام آن با منعقد کننده های آلوم، پلی آلومینیوم کلراید و کلرایدور فریک در حذف کدورت از آب

مهم ترین فرآیندها در تصفیه خانه های آب، فرآیندهای انعقاد و لخته سازی می باشند. بیشترین منعقد کننده های شیمیایی مورد استفاده در ایران، سولفات آلومینیوم (آلوم) و کلرید فریککلرور فریک هستند. این در حالیست که این منعقد کننده ها، علاوه بر مخاطرات بهداشتی، هزینه های گزافی را برای کشورهای در حال توسعه به همراه دارد. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه عملکرد مواد منعقد کننده شیمیایی و عملکرد توام آن با کمک منعقد کننده نشاسته ذرت، برای حذف کدورت از آب است.
این مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی برای آب حاوی کدورت مصنوعی رس انجام گردید. آزمایشها در دو محدوده کدورت NTU250 و NTU 500 صورت پذیرفته است. دز منعقد کننده های شیمیایی در طول آزمایش ها، ppm1، 2 و ppm 5 و دز کمک منعقد کننده ی طبیعی صفر، 1/ 0، 3/ 0، 5/ 0 و ppm 0/7 بوده است.
نتایج این پژوهش نشان می دهد که بالاترین درصد حذف کدورت، در کدورت اولیه NTU250 مربوط به منعقد کننده شیمیایی پلی آلومینیوم کلراید با دز ppm 5 به همراه کمک منعقد کننده نشاسته ذرت با دز ppm 0/7 بوده است که کدورت را 48/ 98% کاهش داده و به میزان NTU 3/73 رسانده است. همچنین بالاترین درصد حذف کدورت، در کدورت اولیه NTU500 مربوط به منعقد کننده شیمیایی کلراید فریککلرور فریک با دز ppm 5 و کمک منعقد کننده طبیعی نشاسته ذرت با دز ppm 7/ 0 بوده است که کدورت را 52/ 98% کاهش داده و به میزان NTU 7/4 رسانده است.
نتایج آزمایشات این پژوهش نشان داد که استفاده از کمک منعقد کننده طبیعی نه تنها مصرف منعقد کننده های شیمیایی و درصد حذف کدورت را پایین تر می آورد، بلکه تاثیر معنی داری بر بر تغییرات pH نگذاشته و مخاطرات سلامتی را پایین می آورد. نظر به اینکه در حال حاضر پلی الکترولیت های مورد نیاز تصفیه خانه های کشور به مقدار قابل توجهی از خارج وارد می شود و میزان تولید نشاسته ذرت در ایران بالا می باشد، امید است نتایج این پژوهش در مقیاس صنعتی مورد توجه قرار گیرد.