شدت تنش زایی عوامل استرس زای مرتبط با عملیات اورژانس در تکنسین های فوریت های پزشکی استان آذربایجان شرقی

یکی از راهکارهای مهم جهت کاهش استرس محل کار شناسایی شدت تنش زایی عوامل استرس زای مختلف است. در زمینه شدت استرس زایی عوامل مختلف شغلی برای پرسنل فوریت های پزشکی اطلاعات اندکی در ایران در دسترس است. لذا هدف این مطالعه بررسی میزان شدت عوامل تنش زای عملیات اورژانس در بین تکنسین های فوریت های پزشکی می باشد.

در این مطالعه توصیفی – همبستگی 247 تکنسین شاغل در تمامی پایگاه های اورژانس مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی استان آذربایجان شرقی شرکت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای که دارای دو بخش بررسی مشخصات فردی- اجتماعی و شغلی و پرسشنامه بررسی شدت استرس زایی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

به طورکلی نمره میانگین شدت تنش زایی عوامل در بین پرسنل موردبررسی بالاتر از متوسط (3 از 5) بود. مهم ترین عوامل استرس زا؛ تماس با بیماران عفونی، مرگ بیماران پس از تلاش بسیار زیاد، خرابی یا تصادف با آمبولانس، تاخیر در رسیدن به محل و رانندگی با سرعت بالا بوده و کم اهمیت ترین آن ها، برخورد با همکاران اورژانس پیش بیمارستانی و بیمارستان، گزارش شد. در این پژوهش بین میزان تنش با سطح تحصیلات و وضعیت استخدامی پرسنل ارتباط معنی داری وجود داشت و ارتباط معنی داری بین شدت تنش با تعداد ماموریت و تجربه کاری نشان داده شد.

در این مطالعه عوامل تنش زای مراقبت از بیماران در شرایط حاد، وضعیت های تهدیدکننده ایمنی پرسنل و ماموریت های اورژانسی سریع جزء شدیدترین عوامل تنش زایی گزارش شد.