ارتباط صفات شخصیت، جهت گیری مذهبی و منبع کنترل با رضایت زناشویی زنان سالمند

سالمندان به دلیل کهولت و کاهش توانایی ها و همچنین آسیب پذیر بودن باید مورد توجه و حمایت های لازم قرار بگیرند. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط میان صفات شخصیت، جهت گیری مذهبی و منبع کنترل با رضایت زناشویی زنان سالمند انجام شد.
این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه زنان سالمند شهر پیشوا در سال 1392 بودند که از میان آنان 130 سالمند با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه های صفات شخصیت، جهت گیری مذهبی، منبع کنترل و رضایت زناشویی انریچ را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد میان برونگرایی، سازگاری، وظیفه شناسی، جهت گیری مذهبی درونی و منبع کنترل درونی با رضایت زناشویی زنان سالمند رابطه مثبت و معنادار و میان روان رنجورخویی با رضایت زناشویی زنان سالمند رابطه منفی و معنادار وجود داشت. در یک مدل پیش بین صرفا وظیفه شناسی، جهت گیری مذهبی درونی، و روان رنجورخویی توانستند 39 درصد رضایت زناشویی زنان سالمند را پیش بینی کنند. سهم وظیفه شناسی بیش از سایر متغیرها بود.
با توجه به یافته های این پژوهش وظیفه شناسی، جهت گیری مذهبی درونی و روان رنجورخویی مهمترین پیش بینی کننده های رضایت زناشویی زنان سالمند بودند. بنابراین برنامه ریزان، درمانگران و مشاوران باید به نشانه های متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه هایی را برای بهبود رضایت زناشویی زنان سالمند طراحی کنند.