بررسی هیستوپاتولوژیک سلول های ماستوسیت در لیکن پلان دهانی رتیکولر و اروزیو با رنگ آمیزی تولوئیدین بلو

لیکن پلان یکی از ضایعات پوستی - مخاطی شایع است که عوامل اتیولوژیک آن هنوز شناخته نشده اند. لیکن پلان حفره دهان عمدتا به دو شکل رتیکولر و اروزیو دیده می شود. عملکرد ماستوسیت ها در واکنش ایمنی غیراختصاصی یکی از عوامل مطرح شده در اتیولوژی این ضایعه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین الگوی حضور سلول های ماستوسیت در انواع بالینی رتیکولر و اروزیو لیکن پلان دهان در نواحی لایه بازال، داخل اپی تلیوم و بافت همبند سطحی انجام گرفت.
مطالعه حاضر به روش گذشته نگر انجام گرفت. جامعه آماری پرونده های هیستوپاتولوژیک بایگانی بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. 35 بلوک پارافینه شامل 18 نمونه لیکن پلان از نوع بالینی رتیکولر و 17 نمونه اروزیو در مطالعه وارد شدند. از هر بلوک یک مقطع 4 میکرونی برای رنگ آمیزی تولوئیدین بلو تهیه گردید. ماستوسیت ها در ده میدان دید میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی 400 برابر در سه سطح اپی تلیوم، بازال و همبند سطحی شمارش شدند و میانگین تعدادآنها در هر ناحیه محاسبه شد. آزمونهای من ویتنی و فریدمن برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شدند. 05/0P< معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین تعداد ماستوسیت ها در لیکن پلان رتیکولر 9/2±85/1و در لیکن پلان اروزیو 18/3±02/2بود. میانگین ماستوسیت ها برحسب نواحی بافتی اپی تلیال، بازال و همبند در نوع رتیکولر به ترتیب 31/0±23/0، 45/0±34/0 و 28/3±98/4 بود. میانگین ماستوسیت ها در لیکن پلان اروزیو در سه ناحیه نامبرده به ترتیب 25/0±21/0، 38/0±23/0 و 31/3±53/5 بود. میانگین تعداد ماستوسیت ها بین دو ضایعه و بین لایه اپی تلیوم و بازال اختلاف معنی دار نداشت. اختلاف آماری معنی دار بین لایه های اپی تلیالی و بافت همبند وجود داشت (001/0P<).
در لیکن پلان رتیکولر و اروزیو میانگین تعداد ماستوسیت ها در بافت همبند بیشتر از اپی تلیوم است. تعداد ماستوسیت ها صرف نظر از ناحیه بافتی در لیکن پلان اروزیو بیشتر از نوع رتیکولر است.