فراوانی و الگوی حساسیت پاتوژن های باکتریال ادراری در مراجعین پلی کلینیک تخصصی امام رضا (ع) اراک، سال 1392-1391

عفونت دستگاه ادراری یکی از شایع ترین بیماری های عفونی است. درمان تجربی عفونت های ادراری به میزان قابل پیش بینی بودن عوامل به وجود آورنده این نوع عفونت ها و میزان آگاهی از الگوی حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک ها متکی است. این مطالعه با هدف شناسایی عوامل به وجود آورنده عفونت دستگاه ادراری و بررسی میزان حساسیت آنها به آنتی بیوتیک ها انجام شد.

در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، طی مرداد ماه 1391 تا شهریور ماه 1392، از تمامی مراجعین سرپایی مشکوک به عفونت ادراری به پلی کلینیک تخصصی امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی اراک، نمونه ادرار جهت انجام آنالیز و کشت گرفته شد که از بین آنها، 750 بیمار دارای کشت مثبت بودند. شناسایی باکتری ها با استفاده از تست های استاندارد و میزان حساسیت آنها با روش دیسک دیفیوژن انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تی تست، کای دو و فیشر با فاصله اطمینان 95% تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

فراوان ترین پاتوژن های جدا شده از بیماران: اشرشیا کلی (8/66%)، انتروباکتر (1/13%)، استرپتوکوک های غیرهمولیتیک (1/6%)، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (9/3%) و استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس (9/2%) بود.

آنالیز میزان مقاومت آنتی بیوتیکی اشرشیا کلی به عنوان شایع ترین پاتوژن دستگاه ادراری به آنتی بیوتیک ها بدین شرح بود: کوتریموکسازول (1/55%)، نالیدیکسیک اسید (9/54%)، نیتروفورانتوئین (2/2%)، نورفلوکساسین (2/36%)، سیپروفلوکساسین (2/37%)، کوآموکسی کلاو (8/86%)، سفتی زوکسیم (8/18%)، جنتامایسین (5/30%)، سفیکسیم (5/30%)، سفتازیدیم (7/25%)، سفتریاکسون (6/25%)، سفوتاکسیم (5/37%).

طبق نتایج این مطالعه، به منظور انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان تجربی عفونت های مجاری ادراری، بایستی طیف باکتریایی و حساسیت آنتی بیوتیکی پاتوژن های ادراری مدنظر قرار گیرد.