بررسی تاثیر انواع روش های درمانی در بیماران دارای استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو

استئوآرتریت زانو یکی از مشکلات اسکلتی-عضلانی شایع در بالغین است که باعث ایجاد درد، بیحرکتی و ناتوانی در افراد مبتلا می گردد و شیوع آن در زنان بیشتر از مردان است. در استئوآرتریت زانو درگیری کمپارتمان داخلی زانو تقریبا 10 برابر بیشتر از کمپارتمان خارجی است و در نتیجه اغلب باعث ایجاد دفورمیتی واروس در افراد مبتلا می شود. درمان استئوآرتریت زانو بیشتر با هدف کاهش درد، بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش روند پیشرفت بیماری از طریق اصلاح راستای زانو وکاهش گشتاور وروس انجام می پذیرد، که بر همین اساس درمان ها به طور کلی در دو دسته قرار می گیرند که شامل: استفاده از روش های جراحی و درمان های غیر جراحی و نگهدارنده (مانند ارتوزهای زانو و کفی طبی با لبه خارجی، استفاده از تکنیک های فیزیوتراپی، ورزش و کاهش وزن در افراد چاق و آموزش اصول مراقبت از مفصل) می باشد. هدف از این مقاله مروری بررسی تاثیر انواع روش های درمانی نگهدارنده در بیماران دارای استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو است.
پس از جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Science Direct، PubMed وGoogle scholar، مقالات مرتبط با موضوع از سال 1973 الی 2012 گردآوری شد. کیفیت مقالات با استفاده از ابزار Black and Down مورد ارزیابی قرار گرفت.کلمات کلیدی زیر برای جستجو استفاده گردید: OAknee، Knee orthosis، Valgus brace،Weight Loss، Gait، Joint loading، Obesity، Rehabilitation، Physical Therapy،.Lat wedge insole بر اساس کلمات کلیدی استفاده شده،60 مقاله مرتبط گردآوری شد و از بین آنها 24 مقاله با توجه به معیارهای انتخاب برای آنالیز نهایی پذیرفته شدند. ارزیابی کیفی مقالات با استفاده از پرسشنامه Downs and Black tool انجام شد و نمره ی 4 معیار این پرسشنامه یعنی گزارش دهی، روایی خارجی، روایی داخلی (بایاس) و روایی داخلی(کانفوندینگ) به ترتیب 9تا2، 1 تا 3، 2 تا 5 و 2 تا 5 بود.
پس از گردآوری مقالات و انجام بررسی های نهایی و جمع بندی کلی مباحث، در بین روش های درمانی غیر دارویی و غیر جراحی نگهدارنده ای که ذکر شد، به نظر می رسد که همگی این روش ها نتایج مطلوبی بر کاهش گشتاور و درد و ناتوانی داشته باشند ولی با توجه به اینکه حجم مقالات قابل ملاحظه نیست برای ارائه یک نتیجه ی کلی با قطعیت کامل نیاز به پژوهش های بیشتر می باشد.