آنالیز اینتگرون ها و کاست های ژنی مربوطه در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی

انتقال افقی اینتگرون ها موفق ترین راه انتشار ژن های مقاومت ضد میکروبی و پیدایش گونه هایی با مقاومت چندگانه می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی اینتگرون های کلاس 1 و 2 و کاست های ژنی مربوطه و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های بالینی اشریشیاکلی جدا شده از نمونه های ادراری و اسهالی می باشد.

در این مطالعه ی توصیفی مقطعی، 200 ایزوله ی اشریشیاکلی از نمونه های بالینی ادرار و مدفوع جمع آوری گردید. پس از تایید ایزوله ها توسط آزمون های بیوشیمیایی استاندارد، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با روش دیسک دیفیوژن طبق توصیه CLSI نسبت به 13 آنتی بیوتیک انجام شد. فراوانی اینتگرون های کلاس 1و2 و کاست های ژنی مربوطه با روش PCR تعیین گردید.

بیشترین میزان مقاومت در برابر اریترومایسین (5/96 درصد) مشاهده شد و 5/98 درصد سویه ها به ایمی پنم حساس بودند. از 200 ایزوله مورد بررسی، اینتگرون کلاس 1 در 181 ایزوله (5/90 درصد) شناسایی شد و 5/78 درصد از سویه های حامل اینتگرون کلاس 1، مولد کاست های ژنی بودند. همچنین اینتگرون کلاس 2 در 15 ایزوله (5/7 درصد) شناسایی شد که تنها 2 درصد از سویه ها مولد کاست های ژنی بودند. فراوانترین کاست های ژنی شناسایی شده، dfrA (کد کننده دی هیدروفولات ردوکتاز) و aad (آمینوگلیکوزید آدنیل ترانسفراز) بودند.

نتایج این مطالعه، بیانگر انتشار اینتگرون های کلاس 1 در بین ایزوله های اشریشیاکلی می باشد. بنابراین، شناسایی ایزوله های مولد اینتگرون و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در جهت اجرای برنامه های کنترل عفونت و ممانعت از انتشار سویه های مقاوم از اهمیت بالایی برخوردار است.