بررسی اثر الگوهای تنفسی بر بیان فاکتورهای التهابی و افزایش پاسخدهی مجاری هوایی در موش صحرایی

آسم یک بیماری تنفسی مزمن رایج با تنگ شدن برگشتپذیر راه های هوایی است. شواهد نشان میدهد الگوی تنفسی می تواند در افزایش مقاومت و تغییر ساختار مجاری هوایی نقش داشته باشد و عضله غیر طبیعی نیز باعث ایجاد افزایش پاسخ دهی مجاری هوایی و التهاب می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر الگوهای تنفسی بر مقاومت، پاسخ دهی مجاری هوایی به متاکولین و میزان بیان IL-8 و TNF-α در بافت شش موش صحرایی است. سه الگوی تنفسی مختلف شامل الگویی با حجم و تعداد تنفس ثابت، الگوی تنفسی سالم و الگوی تنفسی آسمی بر سه گروه جداگانه حیوان از طریق ونتیلاتور اعمال شد. مقاومت مجاری هوایی پس از 60 دقیقه تهویه و پس از تزریق داخل صفاقی دوزهای 1، 4 و 16 μg/kg متاکولین اندازه گیری شد. پس از تهویه، میزان بیان TNF-α و IL-8 در بافت شش با تکنیک real-time PCR بررسی شد. اختلاف معناداری در افزایش مقاومت مجاری هوایی بین سه گروه وجود داشت (P<0/05)، هرچند تفاوت معناداری در بیان IL-8 و TNF-α بین سه گروه وجود نداشت (P<0/05). اعمال الگوهای تنفسی مختلف با شرایط التهابی یکسان مجاری هوایی، میتواند باعث تغییر در مقاومت و پاسخ دهی عضله صاف مجاری هوایی به متاکولین شود.