بررسی ارتباط بین خوشخوراکی و ارزش غذایی گونه ها در مراتع تحت چرای شتر

استان خراسان جنوبی با داشتن مراتع وسیع با آب و هوای خشک و نیمه خشک و گونه های خاص گیاهی یکی از نواحی مستعد زیست و پرورش شتر می باشد. علی رغم اهمیت شترداری در این استان تا بحال در زمینه گزینش گونه های گیاهی توسط شتر و بخصوص ارتباط آن با فاکتور های شیمیایی گیاهان تحقیقی انجام نشده است. از این رو تحقیق حاضر به همین منظور و با هدف کلی بررسی رابطه بین خوشخوراکی و ارزش غذایی گونه ها در منطقه سرچاه عماری واقع در جنوب بیرجند صورت گرفت. برای این منظور در منطقه مورد مطالعه در سه مرحله رشد رویشی، گلدهی و بذردهی انتخاب گیاهان توسط 5 شتر و به روش زمانی مطالعه شد. در هر مرحله مطالعه در طی سه روز و در دو نوبت صبح و عصر انجام شد. در این تکنیک هر حیوان برای مدت 30 دقیقه در طول تغذیه اش دنبال شد. همزمان با تعیین ارزش رجحانی گیاهان در هر مقطع زمانی از گونه های گیاهی مورد چرای شتر به میزان لازم جهت آنالیز شیمیایی برداشت گردید برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از این تحقیق از نرم افزار آماری SPSS 15 استفاده شد. نتایج بیان داشت ارتباط معنی داری بین ترجیح چرایی دام و ترکیبات شیمیایی گونه ها وجود ندارد. در بین گونه ها Seidlitzia rosmarinus ضمن دارا بودن بالاترین مقادیر DMD و ME و مقادیر بالای CP، همچنین کمترین مقدار CF، ADF و NDF، در تمام مراحل بالاترین میزان ارزش رجحانی را نیز داشته است. با توجه به نتایج می توان بیان کرد اثرات عناصر شیمیایی بر خوشخوراکی گیاهان از یک گونه به گونه گیاهی دیگر متفاوت است و اگر چه که ترکیبات شیمیایی عامل مهمی در انتخاب علوفه توسط دام می باشند اما تاثیر آنها به عوامل مختلفی از جمله ترکیب گیاهی منطقه، میزان دسترسی دام به علوفه، نحوه پراکنش گیاه، ذائقه دام و... وابسته می باشد.