بررسی قابلیت جذب یون های روی و نقره توسط گیاهچه های ازمک (Lepidium draba L.) و تاثیر این یون ها بر خصوصیات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهچه ها

هدف از انجام این تحقیق، بررسی توانایی گیاهچه های ازمک (Lepidium draba L.) در حذف یون های روی و نقره از محیط کشت بود.
بذرهای این گیاه در محیط MS جامد به مدت 15 روز در حضور غلظت های متفاوت دو یون نقره و روی کشت داده شدند. تجمع زیستی این فلزات در گیاهچه ها توسط دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. علاوه بر این، خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاهچه ها از قبیل فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپر اکسید دسموتاز، محتوی فلاونوئید کل، درصد جوانه زنی و طول ریشه و ساقه در تیمار با این یون ها مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان دهنده توانایی جذب هر دو فلز توسط گیاهچه های ازمک می باشد، به طوری که با افزایش غلظت فلزات در محیط کشت میزان جذب آن ها نیز افزایش یافت. از طرف دیگر، محتوی فلاونوئید کل و همچنین فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپر اکسید دسموتاز با افزایش غلظت فلز در محیط افزایش یافت. در تیمار با یون نقره میزان جوانه زنی بذرها افزایش نشان داد، در حالی که در تیمار با فلز روی، میزان جوانه زنی بذرها نسبت به شاهد تفاوت معنی داری نشان نداد. اگرچه طول ساقه در گیاهچه های تیمار شده با یون نقره به طور معنی داری افزایش یافته بود، رشد ریشه کاهش نشان داد. رشد ریشه و ساقه در گیاهچه های تیمار شده با یون روی به ویژه در غلظت های بالا به طور معنی داری کاهش نشان داد.
با توجه به نتایج، به نظر می رسد می توان گیاه ازمک را به عنوان گزینه مناسبی جهت پالایش فلزات مذکور در مناطق آلوده معرفی نمود.